Aν…

Το ξεκαθαρίζω από την αρχή οτι δεν μου αρέσει το υποθετικό σχήμα. Με τα “αν” δεν γίνεται δουλειά, το λέω και το γράφω χρόνια τώρα που… διακονώ το επάγγελμα. Τα γεγονότα μετράνε και  “ω γέγονε γέγονε”.

Σήμερα, όμως θα την κάνω την εξαίρεση. Και αυτό γιατί καιρό τώρα… στροβιλίζει στο κεφάλι μου, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον ΟΦΗ ΑΝ δεν έμπαινε το γκολ του… “από μηχανής” Ναμπί στο ψυχοφθόρο δεύτερο ματς των μπαράζ με τον Πλατανιά (3-2) στις 22 Μαϊου 2019. Θα μιλήσω υποθετικά λοιπόν…

Ο ΟΦΗ με την νίκη επί του Πλατανιά έμεινε τελικά στην Σούπερ Λιγκ 1 και όλα μπήκαν σε μία… διαφορετική ρότα.

Θα μου πείτε οτι θα άλλαζε κάτι Διοικητικά; Οργανωτικά; Στην φιλοσοφία του ΟΦΗ; Η απάντηση είναι όχι.

Στο καθαρά αγωνιστικό όμως σίγουρα ναι.

Απλά ο ΟΦΗ θα έπαιζε τώρα στην Σούπερ Λιγκ 2. Θα είχε παίξει μόλις 2 επίσημα ματς στο Πρωτάθλημα και ένα στο Κύπελλο.

Θα είχε βαρεθεί να παίζει φιλικά με Χανιά και Εργοτέλη.

Θα είχε… κουραστεί να περιμένει για ένα μήνα, ποτε θα ξανά άρχιζε το Πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ 2 με το Τηλεοπτικό πρόβλημα που υπήρχε, αφού θα είχε παίξει ένα ματς στα τέλη Σεπτέμβρη και το 2ο θα περίμενε να το παίξει στα τέλη Οκτώβρη.

Δεν θα μιλούσε όλη η Ελλάδα για εκείνον. Τώρα άπαντες (πλην κάποιον… κομπλεξικών και “κολλημένων”) του.. βγάζουν το καπέλο για την επιθετική φιλοσοφία του και το θέαμα που προσφέρει.

Θα είχε σίγουρα λιγότερα έσοδα από τα Τηλεοπτικά.

Ο κόσμος του επιστρέφει μαζικά στο Γήπεδο και φαίνεται οτι το “στοίχημα αυτό κερδίζεται.

Ο κόσμος του… ονειρεύεται ξανά οτι η ομάδα θα φτάσει στα επίπεδα που τον είχε συνηθίσει τις “glorys days” και αρμόζει στον ΟΦΗ.

Δεν θα ήταν σίγουρο οτι θα είχε αυτό το ρόστερ που έχει και θα έπαιρνε καλούς παίκτες (Σεμέντο, Τσιλιανίδης) ή θα έμεναν κάποιοι καλοί (Μεγιάδο – Νέϊρα). 

Και πολλά άλλα που σίγουρα ξεχνάω. Και είναι και θέμα… πρεστίζ γιατί ο ΟΦΗ ΠΡΕΠΕΙ να παίζει στην Σούπερ Λιγκ 1.

Γι΄αυτό και βάλαμε Τίτλο στο άρθρο μας το περίφημο “Αν” του Κίπλινγκ, που μεταξύ άλλων αναφέρει και με αυτό θα “κλείσουμε”: 

“ΑΝ μπορείς μυαλό, καρδιά και σώμα να κρατείς πειθαρχημένα…

ΑΝ μπορείς στην καταιγίδα να κρατιέσαι απ’ την ελπίδα…
κι αν μπορείς σαν σ’ αδικούνε εσύ να συνεχίζεις…
τ’ όνειρό σου, κι απ’ το όνειρο να μην παραστρατίζεις…

Τότε παιδί μου θα ‘σαι ΑΝΤΡΑΣ κι άνθρωπος μαζί”!