Politica 89.8Αν η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά τότε η βρωμιά τι είναι ? Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο υπήρξε το τηλεφώνημα ενός φίλου ακροατή στον ATHLETIC RADIO 104,2 . ‘’Φίλε , πήγα στο Παγκρήτιο Στάδιο και από την σκόνη και την βρωμιά που υπήρχε στα καθίσματα δεν μπορούσα να κάτσω και κατανάλωσα ένα πακετάκι χαρτομάντιλα. Σκουπιδαριό παντού. Πες κάτι .Έλεος.’’
Τι να πω στον φίλο ακροατή ? Το αυτονόητο ? Ότι έχει απόλυτο δίκιο? Αλλά που θα το βρει είναι το θέμα . Στο Παγκρήτιο δεν βρέθηκα σε εκείνο το ματς που αναφερόταν ο ακροατής γιατί εκείνη την ώρα ήμουν στο στούντιο του ATHLETIC RADIO για τον συντονισμό της μετάδοσης του αγώνα Οπότε δεν έχω εικόνα της άθλιας αυτής κατάστασης που μου περιέγραψε .Έχω όμως την εμπειρία τόσων χρόνων και των γηπέδων οπότε τον καταλαβαίνω πλήρως γιατί μου έχει τύχει και μένα άπειρες φορές . Και φυσικά όχι μόνο σε αυτό το Στάδιο αλλά και στην πλειοψηφία των ελληνικών γηπέδων ανά την επικράτεια .Το να συμβαίνει όμως , κατά εξακολούθηση μάλιστα , στο Παγκρήτιο Στάδιο είναι αν μην τι άλλο ντροπή . Υπάρχει έντονη η βρωμιά και η σκόνη. ‘’Σκόνη και θρύψαλα’’ που τραγουδούσε και ο Κορκολής παλαιότερα.
Μιλάμε για το Στάδιο – στολίδι της Κρήτης που επιτέλους ολοκληρώθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 και ενώ τόσα χρόνια αποτελούσε κάτι σαν το γεφύρι της Αρτας για την πόλη μας. ‘’Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ το γκρεμίζαν΄΄. Εγκαινιάστηκε με τυμπανοκρουσίες την άνοιξη του 2004 με το φιλικό Ελλάδα – Ελβετία . Είχα πάει στο ματς. Ήταν γεμάτο από κόσμο της Κρήτης που διψούσε να δει από κοντά το νεόδμητο αριστούργημα . Μύριζε ακόμα το χρώμα και όλα ήταν καινούργια .Στην συνέχεια , λίγο πριν τους ολυμπιακούς αγώνες , το επισκέφτηκα ξανά στα Τσικλητήρεια , στο γκραν πρι στίβου. Ήταν όλα σχεδόν τέλεια . Διαπίστωνες ιδίοις όμμασι ότι σε αυτό το Στάδιο μπορούν να φιλοξενηθούν μεγάλες διοργανώσεις .Υπήρξε μέσα μου η ελπίδα ότι θα ξαναδώ από κοντά αθλητές της κλάσης της Ισιμπάγιεβα . Φευ. Αποδείχθηκαν με την πάροδο των χρόνων φρούδες ελπίδες .Στην συνέχεια ήρθαν οι Ολυμπιακοί αγώνες τον Αύγουστο του 2004 και έγιναν στην πόλη μας μερικά ματς για τα ποδοσφαιρικά τουρνουά ανδρών και γυναικών . Βρέθηκα και σε αυτά τα παιγνίδια . Το Στάδιο έλαμπε. Επιβλητικό. Τεράστιο. Χιλιάδες υπερήφανοι άνθρωποι με το χαμόγελο στα χείλη .Έσφυζε από κόσμο. Τα καθίσματα άστραφταν και ντρεπόσουν να πατήσεις στα μαρμάρινα σκαλοπάτια . Τα δέντρα ήταν περιποιημένα .Δεν υπήρχαν πουθενά πεταμένα χαρτάκια και σκουπίδια. Όλα ήταν πεντακάθαρα . Οι ηλεκτρονικοί πίνακες λειτουργούσαν άψογα . Οι μπρίζες στα δημοσιογραφικά ήταν καινούργιες όπως οι πάγκοι και οι καρέκλες. Όλοι ήταν χαρούμενοι και απολάμβαναν τις ανέσεις στο νέο Στάδιο-κόσμημα της Κρήτης. Αυτό που φτιάχτηκε με τα δικά μας λεφτά . Με τις θυσίες όλων μας τόσων χρόνων. Για να το χαιρόμαστε και να πηγαίνουμε όλοι μας εκεί είτε για δουλειά είτε για διασκέδαση και ψυχαγωγία .
Πέρασαν όμως έξι χρόνια . 2004-2010. Κάτι παραπάνω από 2000 μέρες και η προσγείωση στην ελληνική πραγματικότητα είναι ανώμαλη. Η μετα-ολυμπιακή του χρήση πέρασε από χίλια κύματα και ο άρτιος πανάκριβος εξοπλισμός και οι αίθουσες για πολλά σπορ που έχει παραλίγο να καταστραφούν ολοσχερώς παραμένοντας για χρόνια αραχνιασμένα και σε αχρηστία. Ακόμα κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί άργησε τόσο η αξιοποίησή του , που εν τω μεταξύ είχε ήδη προκληθεί η φθορά και η σταδιακή καταστροφή του. Ακόμα ο ένας επιρρίπτει ευθύνες στον άλλο . Πάντα άλλωστε στην χώρα μας φταίει ο άλλος . Ντροπή. Αυτό το στολίδι που ντρεπόσουν να πατήσεις τότε ολοένα και χαλάει και σε λίγο θα φοβάσαι και θα το σκέφτεσαι να το επισκεφτείς. .Ευτυχώς φέτος το χορτάρι είναι σε καλύτερη κατάσταση από τα προηγούμενα χρόνια , που ήταν χωράφι, αν και πάλι δεν είναι στην καλύτερη δυνατή όπως και γενικά ο αγωνιστικός χώρος . Η καθαριότητα όμως είναι σημαντική για αυτούς που το επισκέπτονται. Το αν φταίει ο Δήμος , οι ομάδες ,τα ολυμπιακά ακίνητα, οι συναυλίες , ο αέρας και η θάλασσα ποσώς ενδιαφέρουν τον θεατή που πάει να δει το ματς και τον δημοσιογράφο που πηγαίνει να κάνει την δουλειά του. Τα λαμπάκια στους ηλεκτρονικούς πίνακες πρέπει να δουλεύουν σωστά. Τα καθίσματα θα πρέπει να είναι καθαρά και να μην υπάρχουν παντού πεταμένα σκουπίδια. .Οι μπρίζες να είναι στην θέση τους .Οι καρέκλες να είναι σε καλή κατάσταση. Να μην θυμίζει εγκαταλειμμένο τοπίο. Πώς να το κάνουμε δηλαδή? Αυτονόητα πράγματα . Δείγματα πολιτισμού. Και έχουν περάσει μόλις 6 χρόνια και οι μνήμες είναι ακόμα νωπές . Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες.
Και εντάξει δεν υπάρχουν λεφτά τώρα αλλά μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι και πολιτισμός . Και από τον σεβασμό που σου δείχνει ο χώρος που επισκέπτεσαι πηγάζει και η επιθυμία να ξαναπάς. Πρέπει φυσικά να σεβόμαστε και εμείς για να μας σεβαστούν αλλά για τα αυτονόητα δεν ισχύει η αντιπαροχή. Και στο κάτω κάτω της γραφής είναι ιερή υποχρέωση των τα ‘’φαιά φορούντες ‘’ του τόπου μας να ξανακάνουν το Παγκρήτιο Στάδιο το στολίδι που όλοι θέλουμε και αξίζει να έχει η Κρήτη μας. Δεν με ενδιαφέρει τη γίνεται σε άλλες πόλεις . Με ενδιαφέρει να μην με ξαναπάρει ακροατής τηλέφωνο για το παντελόνι του που ‘αλευρώθηκε’ από την σκόνη. Γιατί τότε θα προτείνω στις ομάδες που χρησιμοποιούν το Παγκρήτιο Στάδιο να δίνουν μαζί με το εισιτήριο ως δώρο και ένα τουλάχιστον πακετάκι χαρτομάντιλα. Εκεί φτάσαμε . Εκεί καταντήσαμε .Και ξαναρωτάμε ρητορικά : Aν η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά τότε η βρωμιά τι είναι ?
