Politica 89.8
Στη περιοχή της Μονής της Παναγίας. Μας αρέσουν τέτοιου είδους επισκέψεις. Γιατί απλά, κάθε τι, που είναι κομμάτι, που είναι ένα λιθαράκι του τοπικού μας ποδοσφαίρου, εμείς το αγαπάμε και τα σεβόμαστε περίσσια.
Ήταν και η πόρτα ανοικτή, οπότε είχαμε την ευκαιρία να μπούμε εντός αγωνιστικού χώρου. Αν το είχαμε προγραμματίσει, σίγουρα θα είχαμε ψάξει στο τηλέφωνο και το φίλο μας το Μανόλη το Λουλάκη, για να βρισκόμασταν μετά από καιρό… στην έδρα του.
Όπως κάποτε εκεί στη Βιάννο, που ήπιαμε το καφεδάκι μας, κάτω από το θρυλικό πλάτανο του χωριού του! Τα συναισθήματα αρκετά και διάφορα. Από τη μια, ναι, ένα γήπεδο ακόμα που χρησιμοποιεί ομάδα του τοπικού.
Με το πλαστικό του τάπητα, με μια πολύ όμορφη περίφραξη, με ιδιαίτερη αναφορά το κομμάτι που είναι με πέτρα. Αποδυτήρια, με άνετους χώρους. Μας έκανε εντύπωση που ποτίζεται ο πλαστικός τάπητας, γιατί αυτό χρειάζεται, το ξέρουμε όλοι.
Εξού και το μπεκ που διακρίνεται σε κάποιες από τις φωτογραφίες μας. Πατούχας, μια ομάδα που σημαίνει πολλά. Ο αθλητικός πρεσβευτής, μιας περιοχής με ξεχωριστή ιστορία. Μιας μαρτυρικής περιοχής,από τα όσα έγιναν την εποχή της Γερμανικής κατοχής.
Ο Πατούχας.. μια ομάδα που έχει ζήσει δύσκολα χρόνια, πέτρινα χρόνια, μια ομάδα που…περπάτησε και στο περιφερειακό πρωτάθλημα. Ακούσθηκε το όνομα της σε όλη τη Κρήτη, την έμαθαν, όσοι δε τη γνώριζαν.
Δυστυχώς όμως, αυτά συμβαίνουν όταν σε μια ομάδα δεν υπάρχει μια συνέχεια. Η αγάπη των ανθρώπων της είναι αναμφισβήτητη, όμως ξέρουμε πως είναι αυτά. Υπάρχουν, όπως σε κάθε ομάδα, χρόνια που βρισκόμαστε ψηλά, χρόνια που κάθε σωματείο, περπατά χαμηλότερα.
Το βασικότερο είναι να υπάρχει ένα σωματείο, στο πέρασμα των καιρών, με τις τόσες πολλές δυσκολίες. Έτσι κι αλλιώς, δυστυχώς, σε κάθε σωματείο, η όλη δουλειά στηρίζεται στους παράγοντες και μόνο. Όσο υπάρχουν παράγοντες, θα κινείται και το τοπικό. Με την ευκαιρία του ρεπορτάζ, δε θα μπορούσαμε να μη κάνουμε μια μικρή έστω, αναφορά στο γείτονα του Πατούχα, τον Πήγασο!
Την άλλη ομάδα της ευρύτερης Ανατολικής πλευράς του νομού Ηρακλείου, την ομάδα της Εμπάρου. Οι δυο ομάδες είναι γειτονικές, η μια έχει την ανάγκη της άλλης..η μια πρέπει να αγαπά και να στηρίζει την άλλη. Ξέρουμε, όπως και στη κοινωνία, το να τα έχουμε καλά με το γείτονα μας, είναι μεγάλη υπόθεση.
Ως φινάλε δε θα παραλείψουμε να γράψουμε τα εξής. Σε όλα τα παραπάνω, καταθέτουμε την άποψη μας, δεν υπάρχει ίχνος αρνητικής σκέψης. Σεβόμαστε κάθε άποψη, οπότε ζητάμε και το σεβασμό από τον καθένα.
Όπου συμφωνούμε έχει καλώς, όπου διαφωνούμε πάλι… έχει καλώς.
