Politica 89.8
Οι απόψεις που παρατίθενται παρακάτω είναι δικές μου, απλά μια ένσταση μπορεί να γίνει για τον οδηγό στο Νο.5, τον οποίο δεν είδα φυσικά ποτέ, παρά μόνο κάτι βίντεο και συνήθως, φωτογραφικό, όχι σε κίνηση.
Πάντως, θεωρώ πως οι επιλογές είναι φυσιολογικές και αυτές που περιμένουν οι περισσότεροι, με τη σειρά φυσικά να τη βάζετε εσείς, καθώς η παρακάτω είναι τυχαία. Οι οδηγοί προέρχονται από Αργεντινή, Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία και Βραζιλία, δεν χρειάζεται να σκεφτείτε πολύ και παρακάτω έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε ένα θέμα που είναι πάντα επίκαιρο.
Αναλυτικά οι πέντε καλύτεροι οδηγοί όλων των εποχών στη Formula 1
5. ΧΟΥΑΝ ΜΑΝΟΥΕΛ ΦΑΝΤΖΙΟ (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Ο πρώτος των πρώτων, έως ότου τον περάσει, τουλάχιστον στα πρωταθλήματα ο Μίχαελ Σουμάχερ. Κέρδισε πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα στα οκτώ πρώτα χρόνια της Formula 1 με τέσσερις κατασκευαστές. Αρχικά ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και πήρε το προσωνύμιο Ελ Τσουέκο, που σημαίνει ιππέας σε ένα βαρέλι, λόγω του σχήματος των ποδιών του. Αργότερα, τον κέρδισαν τα μηχανοκίνητα σπορ και δικαίως θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους, όχι μόνο επειδή τα μέτρα ασφαλείας των μονοθεσίων ήταν επιεικώς… αστεία, αλλά διότι ήξερε πώς να τοποθετεί σωστά το αυτοκίνητό του στην πίστα. Δεν είχε ιδιαίτερο ανταγωνισμό από άλλους οδηγούς, πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων, αλλά όταν κερδίζεις κοντά στα 40 σου, τίτλους και με διάφορους κατασκευαστές, τότε αξίζεις πολλά. Το παρατσούκλι του στη Formula 1 ήταν Ελ Μαέστρο.
4. ΛΙΟΥΙΣ ΧΑΜΙΛΤΟΝ (ΒΡΕΤΑΝΙΑ)
Ο Ρον Ντένις χρηματοδότησε τα αρχικά στάδια της καριέρας του και φυσικά από την αρχή έδειξε δείγματα του πλούσιου ταλέντου του. Ο Λιούις Καρλ Χάμιλτον, όπως είναι το πλήρες όνομά του έκανε την έκπληξη το 2007 με τη McLaren Mercedes, όταν τα έβαλε στα ίσα με τον μεγάλο Φερνάντο Αλόνσο και όλους τους υπόλοιπους, καταφέρνοντας να διατηρεί ολοζώντανες ελπίδες κατάκτησης του τίτλου έως τον τελευταίο αγώνα, σε μια χρονιά όπου είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο κατασκοπίας. Στη δεύτερη σεζόν του κατέκτησε τον τίτλο στο δραματικό φινάλε της Βραζιλίας και ξεχωρίζει για την επιμονή του, για την επιθετικότητά του ως οδηγός, αλλά και για τα έξι πρωταθλήματα που έχει, ένα λιγότερο από τον σπουδαίο Μίχαελ Σουμάχερ. Στα πρώτα στάδια της καριέρας του ήταν αρκετά επιπόλαιος, εξ ου και αρκετές εγκαταλείψεις από επαφές, αλλά με τον καιρό έγινε πιο έμπειρος, απέφευγε τις κακοτοπιές, καθώς κατάλαβε πως ο κάθε πόντος έχει μεγάλη σημασία και κάπως έτσι έφτασε να συγκαταλέγεται στους καλύτερους.
3. ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΛΟΝΣΟ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Ο άνθρωπος που δεν είχε πάντα το καλύτερο μονοθέσιο, όπως ο μεγάλος Άιρτον Σένα και που μπορούσε να πάρει, όχι το 100%, αλλά το 110% από αυτό. Είτε ήταν στη Renault είτε στη Ferrari ή στη McLaren. Ίσως ο πιο ολοκληρωμένος οδηγός, μαχόταν πάντα καθαρά και από τη στιγμή που ήταν ο πρώτος που άφησε πίσω του τον Σουμάχερ, δικαίως θεωρείται ένας από τους καλύτερους. Πολλοί πιστεύουν πως δεν χρειαζόταν να έχει το καλύτερο αυτοκίνητο. Αν είχε ακόμα και το δεύτερο καλύτερο, θα μπορούσε να φτάσει στην κατάκτηση κι άλλων τίτλων, τουλάχιστον άλλων 2-3. Πραγματικά ένας σπουδαίος οδηγός, με ήθος, καλή ζωή και αφοσιωμένος σε αυτό που έκανε.
2. ΜΙΧΑΕΛ ΣΟΥΜΑΧΕΡ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Ίσως ο καλύτερος οδηγός όλων των εποχών. Τι να πει κανείς; Θα έλεγε πως συναγωνιζόταν τον εαυτό του. Πίεζε πάντα στα όρια, τα έβαζε με όλους και με όλα, η στρατηγική ήταν εκπληκτική, όπως η οδήγησή του και όταν έπρεπε να κάνει τη Ferrari να… πετάει, το έκανε, κατακτώντας σημαντικές νίκες, διαλύοντας τον ανταγωνισμό. Ο ρέκορντμαν της Formula 1, με τον Χάμιλτον να του έχει σπάσει μερικά από αυτά, ο απόλυτος επαγγελματίας, που μαζί με τον Σένα, έκαναν το σπορ πιο επαγγελματικό. Όταν μεταπήδησε στη Ferrari από την Benetton, είχε πει πως όταν στην Benetton Renault υπήρχε διαρροή, όλα σταματούσαν για να βρεθεί πώς είχε προκληθεί. Όταν πήγε στη Ferrari, απλά σκούπιζαν τα υγρά με μια πετσέτα και συνέχιζαν. Με το επιτελείο του πήγαν στην ιταλική ομάδα και την έφεραν ξανά στον δρόμο των επιτυχιών.
1. ΑΪΡΤΟΝ ΣΕΝΑ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Ίσως ο καλύτερος οδηγός όλων των εποχών και σίγουρα ο ταχύτερος. Πόσα και πόσα μπορούν να γραφτούν για αυτόν τον υπέροχο οδηγό. Με το ίδιο αυτοκίνητο, ήταν 1,5δλ. πιο γρήγορος από τον μεγάλο Αλέν Προστ. Αλλά δεν είχε πάντα το καλύτερο. Ιδιαίτερος, επιθετικός, έβρισκε χρόνο εκεί όπου άλλοι έχαναν. Εκπληκτικός στη βροχή, είχε πει κάποτε όταν οδηγούσε καρτ, πως υστερούσε σε βρεγμένο τερέν. Ως εκ τούτου, πέρασε ατελείωτες ώρες να βελτιωθεί. Και η βελτίωση φάνηκε ξεκάθαρα στον πρώτο γύρο του Ντόνινγκτον Παρκ το 1993, όταν από πέμπτος στην εκκίνηση, πέρασε πρώτος(!) τον πρώτο γύρο. Πανέξυπνος, αδίστακτος, χαρισματικός, οδηγούσε πάντα με το πάθος από το οποίο ξεχώριζε και όπως πάντα έλεγε: «Ως επαγγελματίας οδηγός, είμαι προγραμματισμένος να κερδίζω. Ο δεύτερος είναι ο πρώτος από τους χαμένους». Τον Σεπτέμβριο του 1981 αγωνιζόταν στη Formula Ford. Πήρε την απόφαση να παρατήσει τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, επέστρεψε στη Βραζιλία και άρχισε να σπουδάζει οικονομικά. Τον Μάρτιο του 1982 επέστρεψε στη Formula Ford 2000. Ευτυχώς. Απεβίωσε στη στροφή Ταμπουρέλο του ιταλικού αγώνα την 1η Μαΐου 1994. Δυστυχώς.
Πηγές φωτογραφιών: wallpaperaccess.com (για την κεντρική) και statsf1.com για τις υπόλοιπες
