Aνάρτηση με… νόημα και αιχμές από τον Κοκοτσάκη!

H ανάρτηση του Βασίλη Κοκοτσάκη (Γενικός Διευθυντής ΠΑΣΑ Ηρόδοτος):

“ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ:

Τα σαλιγκάρια περιμένουν υπομονετικά την πρώτη βροχή για να βγουν… Αλλά όταν περάσει η βροχή και βγει ο ήλιος προσπαθούν να κρυφτούν αν προλάβουν…

Αν δεν προλάβουν καμουφλάρονται με χώμα και λάσπη… Σαν αυτή(την λάσπη) που πετούν οι διάφοροι πάλι ” σωτήρες” συνοικιακού ιστορικού σωματείου, κάνοντας τους μάγκες εκ του ασφαλούς..

Που δεν είχαν λαλιά όταν ο σύλλογος πραγματικά διασυρόταν με την αξιοπιστία του στα Τάρταρα….Όταν ο σύλλογος ταπεινωμένος και πτωχευμένος, 30 μέρες πριν την ημερομηνία δήλωσης συμμετοχής “έσκασε” στα χέρια του ερασιτέχνη.

Χωρίς ποδοσφαιριστές, χωρίς υλικό, χωρίς τίποτα και με ‘εξαφανισμένους’ όλους τους σημερινούς δημαγωγούς και επίδοξους σωτήρες.

ΚΙ όμως αυτοί οι “ξένοι” όπως ανήρτησε κάποιος απ αυτούς, διαισθαινόμενοι το ιστορικό τους χρέος και κόντρα σε κάθε λογική, οδήγησαν τον σύλλογο στην ύπαρξη και όχι την ανυπαρξία και ανυποληψία.
Ανέστησαν την αξιοπιστία και αξιοπρέπεια του, τακτοποίησαν τα οικονομικά και την νομιμότητα, εργάστηκαν για τις υποδομές, και δρομολόγησαν έργα 500.000 ευρώ μέσω Δήμου.

Με μεγάλο προσωπικό και οικονομικό κόστος, (πραγματικό και όχι λογιστικό) , χωρίς ουσιαστική βοήθεια και με συνεχή εσκεμμένη υπονόμευση, εξασφάλισαν σε αυτή την μεταβατική περίοδο την συνέχεια και ύπαρξη , εξασφαλίζοντας στην επόμενη διοίκηση ένα καθαρό χώρο και χωρίς χρέη έστω ενός ευρώ να εργαστεί για το μέλλον χωρίς βαρίδια του παρελθόντος .

Ποτέ δεν υποσχέθηκαν κάτι που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν και ευελπιστούν ότι θα κριθούν και να συγκριθούν, για την πραγματική προσφορά τους και όχι με συνθήματα ανευθυνότητας των περιφερόμενων σωτρων που έχουν δοκιμαστεί και φθαρεί, όπως ο ‘φάκελος’ του στεγάστρου του γηπέδου. ..

Ο κόσμος δικαιούται να μάθει και θα μάθει σύντομα τα πεπραγμένα αυτής της διοίκησης αλλά δυστυχώς και εξ ανάγκης και όλων αυτών των γεγονότων που οδήγησαν τον σύλλογο στα όρια της απόλυτης καταστροφής και αναξιοπιστίας…

Και όχι σε ΓΣ καφενείου όπως ήταν συνηθισμένοι να συγκαλούν και να εκλέγονται χωρίς βιβλία και στοιχεία , αλλά κάτω από απόλυτα διαφανείς και νόμιμες διαδικασίες, όπως αρμόζει σε ένα πραγματικά ιστορικό σύλλογο ο οποίος δεν έχει ιδιοκτήτες αλλά μπόλικους “περιφερόμενους” αγαπητικούς που εξαντλούν την αγάπη τους στα κουπόνια αδιαφανών κληρώσεων, υποδειόμενοι και πλαστογραφώντας θέσεις και ρόλους που δεν έχουν.., πουλώντας με αντίτιμο την αγάπη τους…

Γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στην αγάπη, δεν έχουν όμως δικαίωμα να την μονοπωλούν και κυρίως να την εξαγοράζουν… Η΄ να την εκποιούν.

Τα λεγόμενα μου αφορούν μόνο αυτούς που στις αράδες τους, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους….