Politica 89.8
Μόνο έκπληξη μπορώ να αισθανθώ διαβάζοντας το ρεπορτάζ του φίλου και συναδέλφου Μαρίνου Βασιλάκη στην “Πατρίδα” για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παρουσία του Γιαννάκη στο Ηράκλειο με αφορμή την συνεργασία με τον ΟΦΗ.
Το θέμα σε αυτήν την υπόθεση δεν είναι ο ΟΦΗ.
Μήπως όμως και είναι; Μήπως ορισμένους τους ενόχλησε η πρωτοβουλία που πήρε ο ΟΦΗ και η απήχηση είναι ήδη τεράστια λόγω του μεγέθους του συλλόγου; Ας είμαστε λίγο σοβαροί κύριοι και όχι υποκριτές κόντρα σε ένα άθλημα που όλοι μας το υπεραγαπάμε.
Για αρχή θέλω να γράψω κάτι επί προσωπικού. Θεωρώ τον εαυτό μου “παιδί” του Ηρακλειώτικου μπάσκετ. Σαν παίκτης όλων των τμημάτων υποδομής του ΟΦΗ από τα 10 μου έως τα 18 μου και με συμμετοχή σε όλα τα Παγκρήτια τουρνουά, πιστεύω πως έχω την γνώση να κρίνω πράγματα και καταστάσεις και παράλληλα να συγκρίνω με εκείνες του παρελθόντος.
Δεν μπορώ να καταλάβω την υποκρισία που διακρίνει ορισμένους παράγοντες για την παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Ηράκλειο. Θεωρούν ότι θίχτηκαν ή ότι ο ΟΦΗ θα τους… έκλεβε αθλητές; Καλά τα είπε και ο Δανδάλης πως «δεν θέλουμε να κλέψουμε αθλητές από κανένα σωματείο. Προσπαθούμε με το καμπ αυτό να ανεβάσουμε το αγωνιστικό επίπεδο των παιδιών που ασχολούνται με το μπάσκετ». Και σκέφτομαι εγώ τώρα. Αντί οι παράγοντες των ομάδων του Ηρακλείου να κοιτάζουν τα του οίκου τους, τους ενόχλησε ο Γιαννάκης; Που μιλάμε για έναν ΘΡΥΛΟ του παγκοσμίου μπάσκετ! Και αντί να βγαίνουν και να διαμαρτύρονται, γιατί δεν το σκέφτηκαν εκείνοι; Μήπως τους ενόχλησε επειδή δεν το σκέφτηκαν εκείνοι πρώτα;
Μετά καθόμαστε και διαμαρτυρόμαστε για το επίπεδο του Ηρακλειώτικου μπάσκετ που παρότι είναι μια από τις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας, παραμένει χωρίς ομάδα στην Basket League και ένας Θεός ξέρει πότε και αν θα δούμε. Τώρα ξαφνικά τους έπιασε το παράπονο και διαμαρτύρονται για την παρουσία του Γιαννάκη και ξεσήκωσαν τον κόσμο.
Όταν το 2001 υπήρχαν δύο κατηγορίες τοπικών πρωταθλημάτων (!!) και τώρα μια – και αυτή με το ζόρι τότε μάλλον δεν φταίει για αυτό ο… ΟΦΗ και ο Γιαννάκης.
Στο τοπικό μπάσκετ υπάρχουν παράγοντες που έχουν πληρώσει με “αίμα” την καψούρα τους. Και αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Όπως ο Βαγγέλης Γιαννουλάκης που παρά τις… “ταξικές μας διαφορές” είναι ένας από εκείνους που έχουν πληρώσει αρκετά.
Πάμε τώρα και στο θέμα των αντιδράσεων των Κρητικών προπονητών. Τους σέβομαι και τους εκτιμώ όλους. Με αρκετούς εξ’ αυτών έχω συνεργαστεί και σε πολύ τρυφερή ηλικία μάλιστα. Κάποιοι από εκείνους όπως ο Στέλιος Καρκανάκης αποτέλεσαν για εμένα σαν πατρικές φιγούρες και δεν είναι υπερβολή να πω πως ο συγκεκριμένος, όλα τα χρόνια που τον είχα προπονητή στον ΟΦΗ, ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου.
Όμως και εδώ υπάρχει υποκρισία. Δεν μπορεί ο Μιχάλης Κανάκης να λέει ότι «δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας, η γνώση να πληρώνεται. Σεβόμαστε το παρελθόν και την προσφορά του Παναγιώτη Γιαννάκη, όμως, ας μετέφερε αφιλοκερδώς τις γνώσεις του, χωρίς να υποτιμά το έργο των συναδέλφων του» όταν στο Ηράκλειο αποτελεί κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πολλοί προπονητές μπάσκετ που κάνουν ατομικές προπονήσεις επί πληρωμή.
Εκεί η “γνώση δεν πληρώνεται”; Οι γονείς που πληρώνουν γιατί πιστεύουν ότι οι γιοι τους είναι ο επόμενος Σπανούλης, δεν πληρώνουν την γνώση;
Υποκρισία λοιπόν και σε αυτό το κομμάτι. Καμία ειλικρίνεια και αυτό χρειάζεται να γίνει προκειμένου το Ηρακλειώτικο μπάσκετ να πάει μπροστά. Και ορισμένοι να μην προβάλουν ως προπονητικές επιτυχίες την παρουσία του Κόνιαρη ή των αδερφών Καλαϊτζάκη γιατί εκείνοι έφυγαν από την Κρήτη ως αμούστακα παιδιά και δεν πρόλαβαν να δουλέψουν με τις ομάδες του Ηρακλείου.
Όμως το Ηρακλειώτικο μπάσκετ έχει πιάσει πάτο. Μια ομάδα εκπροσωπεί το νομό στην Β’ Εθνική – και αυτή παραλίγο να πέσει και άλλες δύο στην Γ’ Εθνική (ΟΦΗ, ΑΟΚ Χανιά) όπου η μια εξ αυτών τελικά υποβιβάστηκε.
Αν αυτό είναι το μέλλον του Ηρακλειώτικου μπάσκετ εγώ τότε πάω πάσο και τους αφήνω στο κλειστό τους club.
