Ο άνθρωπος που έφερε το χαμόγελο στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Πολλοί τον κατηγόρησαν. Ακόμα περισσότεροι τον εκμεταλλεύτηκαν, εν γνώσει του. Όχι γιατί δεν το καταλάβαινε αλλά γιατί η καρδιά του και η ψυχή του ήταν τόσο μεγάλες που μπορούσαν να χωρέσουν μέσα ολόκληρο τον κόσμο.

Πίστευε ότι μπορούσε να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και η αλήθεια είναι πως υπήρξε ο τελευταίος πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ που κατάφερε, έστω λίγο, να ενώσει “πράσινους” και “κόκκινους”. Ο κυρ – Απόστολος ήταν άνθρωπος που θέλησε να αλλάξει τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Να προσπαθήσει με το χαμόγελο του, τον χαρακτήρα του να πείσει όλους τους εμπλεκόμενους ότι το ποδόσφαιρο ήταν ένα άθλημα που έπρεπε να το χαιρόμαστε και να το ζούμε με διαφορετικά συναισθήματα και όχι με την “σαπίλα” που επικρατεί σήμερα. Αλήθεια, χρόνια μετά το “αντίο” του, ποιος μπορεί να πει ότι υπήρξε άλλος παράγοντας σαν αυτόν;

Διαφορετικός, κανονικός και ορίτζιναλ Κρητίκαρος που περπατούσε καμαρωτός στα γραφεία της Λίγκας, στα γήπεδα που πήγαινε – όλοι είχαν να λένε για το ήθος του και την προσωπικότητα του. Σκληρός όποτε χρειαζόταν, αλλά ίσα ίσα για να το δείχνει. Γιατί ήταν άνθρωπος με “Α” κεφαλαίο.

Έχουν υπάρξει γραφικοί, επικίνδυνοι και άνθρωποι που ενεπλάκησαν με το ποδόσφαιρο μόνο και μόνο για να πετύχουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αυτός πέτυχε κάτι μεγαλύτερο και πολύ πιο ανώτερο από όλους εκείνους: Πέτυχε να περπατάει στο Ηράκλειο και να τον χαιρετούν όλοι. Να τον βλέπουν και να θέλουν να του σφίξουν το χέρι.

Δυστυχώς, αυτό το κωλό – άθλημα (και λίγα λέω) απέτυχε να κρατήσει κοντά του αυτόν τον άνθρωπο. Επί της ουσίας, όλα όσα έγιναν εκείνους τους μήνες της άνοιξης του 2012 ήταν και αυτά που τον προσγείωσαν, εκείνα που επιβάρυναν την υγεία του. Το ότι τόσα χρόνια μετά παραμένει ο τελευταίος άνθρωπος που έφερε κάτι διαφορετικό στο ποδόσφαιρο λέει πολλά. Ακόμα περισσότερα για το ήθος και τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου όπως ήταν εκείνος.

Και το μεγαλύτερο κατόρθωμα του είναι ότι τον θυμούνται μόνο με καλά λόγια, ευχές και τις ηθικές αξίες που πρέσβευε.

Είναι δεδομένο πως βλέποντας από ψηλά όσα τραβάει ο αγαπημένος του Εργοτέλης, δεν θα νιώθει και τόσο καλά. Μια ομάδα που την έκανε μοντέλο λειτουργίας.

Εκείνος θα βλέπει από ψηλά και θα το σκέφτεται αλλά δεν πειράζει κυρ – Απόστολε. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος με αγκαλιά ικανή να χωράει όλο τον κόσμο, έχει εκατοντάδες ανθρώπους να τον σκέφτονται χρόνια μετά, το πρωινό της 23ης Αυγούστου του 2012…