Politica 89.8
Έχουμε σταθεί πάρα πολλές φορές στην υπερπροσπάθεια, τον ζήλο και τον χαρακτήρα που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές του Εργοτέλη.
Ακόμα περισσότερες λέξεις έχουν γραφτεί για την τεράστια συμβολή του Σίνισα Γκόγκιτς στην επίτευξη του στόχου της ανόδου. Και βέβαια για την μαγκιά και την καθοδήγηση των Λαμπράκη, Πλεσίτη που οδήγησαν τον Εργοτέλη στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος.
Καλά όλα τα παραπάνω και τους αξίζουν 1.000 μπράβο! Όμως, δημιουργείται εύλογα μια απορία: Που θα ήταν ΣΗΜΕΡΑ ο Εργοτέλης αν τον περασμένο Γενάρη δεν υπήρχε μια παρέα ανθρώπων που κατάφερε – στην κυριολεξία – να τον σώσει όταν ο μεγαλομέτοχος «πάρκαρε» τις μετοχές του;
Εκείνη η παρέα ανθρώπων έβγαλε τον Εργοτέλη από την δύσκολη θέση, κράτησε τους ποδοσφαιριστές την ώρα που εκείνοι ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους και φρόντισαν τα πάντα ώστε η ομάδα να έχει την απαιτούμενη ηρεμία στην συνέχεια του πρωταθλήματος.
Αν δεν ήταν ΕΚΕΙΝΟΙ – είναι δεδομένο πως τώρα ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ. Ακόμα και το σύνθημα «Έργο, ιδέα πεθαίνεις τελευταία» που φώναζε ο κόσμος εκείνο το βροχερό απόγευμα του Γενάρη, τώρα δεν θα είχε κανένα νόημα αν εκείνη η παρέα δεν έβγαινε μπροστά για να βοηθήσει τον Εργοτέλη και ουσιαστικά να τον σώσει! Ακόμα και οι προσπάθειες του κόσμου του θα έπεφταν στο κενό!
Αυτοί οι άνθρωποι έσωσαν τον Εργοτέλη και δικαιούνται να έχουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο επιτυχίας στην άνοδο!
Γιάννης Δασκαλάκης, Γιώργος Σουλτάτος, Σταύρος Μεσσαριτάκης, Μανώλης Παπαντωνάκης, Γιώργος Στειακάκης, Λευτέρης Καραταράκης, Γιώργος Φραγκάκης, Γιώργος Ταμιωλάκης, Στέλιος Φιλιππάκης, Μαρίνος Σαμαριτάκης αλλά και ΟΛΗ η διοικούσα επιτροπή ήταν οι άνθρωποι που έτρεξαν τον Εργοτέλη και τον έβγαλαν από την αφάνεια.
Κάποιοι εκ των παραπάνω είχαν έναν τίτλο ή μια θέση στα πεπραγμένα του Εργοτέλη. Άλλοι πάλι θέλησαν και προτίμησαν – κάτι που τους τιμάει – να μείνουν μακρυά από την δημοσιότητα θέλοντας να βοηθήσουν αθόρυβα αλλά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ.
Οι παραπάνω άνθρωποι – και ας με συμπαθάει κάποιος αν τον ξέχασα – είναι εκείνοι που οφείλουν να ακούσουν ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Άλλοι στην θέση τους θα τα είχαν παρατήσει – ή τα παράτησαν – και ο Εργοτέλης δεν θα έφτανε το απόγευμα της 26ης Μαΐου να πανηγυρίζει την άνοδο του στην Σούπερ Λιγκ.
Όπως το είπε και ο Γιώργος Σουλτάτος στον Athletic Radio «σε ποια ομάδα έγινε ξανά να υπάρχει προπονητής που να δει μια φορά τον πρόεδρο και μετά να μην τον ξανασυναντήσει ξανά;»
Οι παραπάνω άνθρωποι που τράβηξαν το κουπί έβαλαν χρόνο, κόπο αλλά και ΧΡΗΜΑ. Σε μια εποχή που δεν ρέει άφθονο και πολύ περισσότερο δεν βρίσκεται κανένας να το σκορπάει για την τρέλα του ή για την ομάδα του.
Κάπως έτσι ο Εργοτέλης βρέθηκε να γιορτάζει την άνοδο του στην Σούπερ Λιγκ…
Και όποιος έχει αντίθετη άποψη – όχι από την δική μου – ας πάει να τους την πει…
