Politica 89.8
Τον χαμό του Γιώργου Κουκουλάκη. Έφυγε από κοντά μας για το ταξίδι στους ουρανούς, ενός ξεχωριστού ανθρώπου.
Έγραψε τη δικιά του ιστορία σε όλα τα επίπεδα. Σε οικογενειακό, σε επαγγελματικό, στο διαιτητικό χώρο,αλλά κυρίως σε αυτό της ανθρωπιάς και της ντομπροσύνης.
Στο άκουσμα της είδησης πως πέθανε ο Κουκουλάκης, σκέπασε μαύρο σύννεφο… στεναχώριας τον αθλητικό χώρο και όχι μόνο.
Δάσκαλο…τον αποκάλεσε ο Μιχάλης Γαρεφαλάκης, μεταξύ των άλλων στις τοποθετήσεις του.
Ο Νίκος Συριγωνάκης στον επικήδειο του λόγο, χαρακτήρισε το Γιώργο, ως πατέρα, ως δάσκαλο και εκείνος με τη σειρά του,προσθέτοντας ο εντεταλμένος αθλητισμού της Περιφέρειας, πως η οικογένεια του Κουκουλάκη… να είναι υπερήφανη για αυτόν.
Ως στήλη, ζητήσαμε ένα σχόλιο από το Νίκο, κάτι να μας πει για, με λίγες λέξεις. Μας είπε λοιπόν χαρακτηριστικά ο Συριγωνάκης:
”Ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία, που εξέπεμπε μέσα από τη ταπεινότητα του σεβασμό και αξιοπρέπεια”. Ο πρόεδρος του ΣΔΠΗ ο Βασίλης Κοκκινάκης, τόνισε μεταξύ των άλλων.
Πως άπαντες έπαιρναν δύναμη από τη δύναμη του. Κάνοντας λόγο για έναν ακέραιο άνθρωπο και αδιαπραγμάτευτο σε θέματα ηθικής και αξιοπρέπειας. Να σταθούμε τώρα εν συντομία στη πλούσια και μεγάλη διαιτητική πορεία του Κουκουλάκη.
Διατέλεσε διεθνής διαιτητής ΦΙΦΑ, πάνω από δεκαετία, ήταν ρέφερι Α εθνικής κατηγορίας. Υπηρέτησε και ως πρόεδρος τον ΣΔΠΗ, μέλος της ΕΔ της ΕΠΟ. Επίσης κάθισε στη θέση του προέδρου της ΕΔ της ΕΠΣΗ.
Τέλος, υπήρξε παρατηρητής διαιτησίας Α κατηγορίας, καθώς και καθηγητής διαιτησίας. Και επειδή ήταν άνθρωπος του αθλητισμού γενικότερα, υπήρξε και κριτής στίβου του ΣΕΓΑΣ. Εμείς το άσχημο χαμπέρι, το πληροφορηθήκαμε δια στόματος του Νίκου Διλβόη.
Ο γενικός αρχηγός της Μινωικής, με αφορμή πως ο εκλιπόντος κατάγονταν από τη Φορτέτσα, μας τόνισε τα εξής, εκφράζοντας και όλη την οικογένεια της ομάδος τους:
”Τα θερμά μας συλληπτήρια στην οικογένεια του. Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε τη διαιτησία και το ποδόσφαιρο γενικότερα, με περίσσιο ζήλο, καταγράφοντας μεγάλες επιτυχίες και στιγμές δόξας”.
Ως επίλογο τώρα, θα καταγράψουμε και εμείς ως στήλη δυο τρία πραγματάκια για το Γιώργο Κουκουλάκη.
Η πρώτη φορά που τον γνωρίσαμε, ήταν στο μακρινό 1997. Τότε ως σπουδαστής του δημόσιου ΙΕΚ και έχοντας καθηγητή το Νίκο Παπανδρέου, ο τελευταίος μας πήγε σε μια απογευματινή επίσκεψη στην αίθουσα του ΣΔΠΗ.
Εγώ (ας μου επιτραπεί η έκφραση), χωρίς να τον ξέρω, όπως και κανέναν άλλο ακόμα από το χώρο, θυμάμαι πως για κάμποση ώρα είχα πιάσει τη κουβέντα μαζί του! Βγάζοντας και φωτογραφίες, αλίμονο άλλωστε θα πείτε,ε;
Πριν από δέκα χρόνια, είχαμε απολαύσει μαζί, σε οργανωμένη εκδρομή των διαιτητών, τη περιβόητη… βολτούλα σε Μπάλο και Γραμβούσα.
Θυμάμαι πως δεν είναι και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα που τον είχα δει, απλά δυστυχώς δεν θυμάμαι πότε και που είχε γίνει αυτό.
Τα θερμά συλλυπητήρια και της στήλης προς την οικογένεια του. Όπου άφησε πίσω του τη σύζυγο του Άντα και δυο παιδιά. Τον Μιχάλη και τον Στέλιο.
Ο πρώτος γιατρός και πρώην διεθνής διαιτητής και ο δεύτερος δικηγόρος στο επάγγελμα.
Καθώς και δυο εγγόνια, παιδιά του Μιχάλη, το Γιώργο και την Άντα. Κλείνοντας θα γράψουμε δυο λόγια και για την επιλογή της φωτογραφίας μας, που μόνο τυχαία δεν είναι.
Είναι από το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του Γιώργου Κουκουλάκη. Σε διοργάνωση της ΕΠΟ, το Μεσογειακό κύπελλο της περιόδου 1990.
Είναι στο γήπεδο του ΟΦΗ, με τις ομάδες του ΟΦΗ και του Απόλλωνα Αθηνών (τότε). Και μπορεί φυσικά να είχε τεθεί θέμα εντοπιότητας, αλλά η διοργανώτρια αρχή, θέλοντας να τιμηθεί ο Γιώργος και να πέσουν οι τίτλοι τέλους, μέσα στο…σπίτι του, τον όρισε με το ματς να γίνεται στο Ηράκλειο. Φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη των ομάδων.
Έχοντας δίπλα του ως βοηθούς τους επίσης δυο Κρητικούς. Τον Ηρακλειώτη Κώστα Κουναλάκη και τον Λασιθιώτη Μανόλη Γιανναδάκη.
