“Δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι, αλλά διεφθαρμένοι εργοδότες”

Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, οφείλω προς όλους εσάς να κάνω έναν πρόλογο για το Athletic AND THE City. Η νέα ενότητα του athleticradio.gr δεν είναι μια ακόμα ενότητα στην ειδησεογραφία του Ηρακλείου. Είναι κάτι νέο, με φρέσκες ιδέες που θα αφορά και την πόλη μας όπως την βλέπουμε από μια εντελώς διαφορετική ματιά. Θα μιλάμε με ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΕΣ, θα μιλάμε για την πόλη μας, και γενικά φιλοδοξούμε να έρθει κάτι εντελώς διαφορετικό από το athleticradio.gr. Ουσιαστικά θα είναι ένα νέο σάιτ εντός του athleticradio.gr

Πάντα όταν ξεκινάς να πάρεις συνέντευξη από κάποιον που θεωρείς δικό σου άνθρωπο, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για συνάδελφο σου, άνθρωπο που έχεις συνεργαστεί μαζί του αλλά πάνω από όλα φίλο σου. Επέλεξα να ξεκινήσω αυτήν την ενότητα με τον Μανώλη Αλεξάκη. Βρέθηκε στον χώρο των media από σχεδόν εφηβική ηλικία. Πέρασε από όλα τα πόστα της τηλεόρασης, εδραιώθηκε ως πολιτικός συντάκτης όμως έκανε και αθλητικό ρεπορτάζ (και όταν λέμε αθλητικό ρεπορτάζ, εννοούμε ΟΦΗ) και πλέον στα 37 του χρόνια κάθεται στην καρέκλα του διευθυντή της τηλεόρασης Creta. Όσο αγχωτικό και αν φαίνεται (που πιστέψτε με είναι) να διευθύνεις ένα ολόκληρο κανάλι, με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι είναι σχεδόν πάντα άνετος! «Είναι μια πρόκληση για εμένα. Το ήθελα πολύ, η τηλεόραση είναι το βασικό αντικείμενο που ασχολούμαι από τα 18 μου χρόνια. Έχω μεγαλώσει σε αυτόν τον χώρο, έχω περάσει από όλα τα πόστα και ενδεχομένως ήταν μια προσωπική πρόκληση να ασχοληθώ με αυτήν την δουλειά και από αυτό το πόστο» οπότε αντιλαμβάνεστε γιατί δεν φαίνεται ποτέ αγχωμένος.

Αλεξάκης volume 1

O «τοπικισμός» και δημοσιογραφία στο Ηράκλειο

«Δεν θεωρώ ότι λειτουργούν τοπικιστικά – με την καλή ή την κακή έννοια – οι δημοσιογράφοι του Ηρακλείου. Αντιθέτως πολλές φορές κατηγορούνται για το αντίθετο. Ίσως γίνεται και επειδή λειτουργούν αντανακλαστικά» λέει αρχικά ο Μανώλης Αλεξάκης και αφού ξεπέρασα το άγχος του πως παίρνεις συνέντευξη από έναν συνάδελφο σου προχωρήσαμε στο επόμενο βήμα.

Aφού βρήκαμε το πώς θα ξετυλιχθεί η κουβέντα και πως θα κυλήσει, προχωρήσαμε στο επόμενο βήμα που είχε να κάνει με την παρεμβατικότητα που μπορεί να υπάρχει στο Ηράκλειο. Γιατί μπορεί να μην είμαστε στην Αθήνα όπου η δημοσιογραφία – σε κεντρικό επίπεδο – λειτουργεί υπό το καθεστώς των εντολών, όμως σίγουρα και στο Ηράκλειο μπορούμε να αναρωτηθούμε για το αν συμβαίνει αυτό. Ο Μανώλης αναφέρεται σε αυτό το ζήτημα τονίζοντας ότι «όπου υπάρχει παρεμβατικότητα, Μέσα και άνθρωποι που έχουν ρόλο στα πράγματα, σαφώς και αναπτύσσονται σχέσεις. Είναι μεγάλο ζήτημα για το αν δημιουργούνται θέμα διαπλοκής. Επειδή στο Ηράκλειο το επίπεδο είναι υψηλό και υπάρχουν ισχυρά Μέσα, σαφώς και οι τοπικοί παράγοντες θέλουν να ασκούν επιρροή. Κάποιοι επιδιώκουν να υπάρχουν σχέσεις διαπλοκής τώρα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν και αν συμβαίνουν ή όχι αυτό θα το κρίνει ο απλός κόσμος».

Αλεξάκης volume 2

Οι παρεμβάσεις στον δημοσιογράφο

Είναι συχνό (και λυπηρό συνάμα) το φαινόμενο στην καθημερινότητα ενός δημοσιογράφου να παίρνει εντολές για να κόψει ένα επίμαχο θέμα και να μην προβληθεί ποτέ. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τηλεόραση που ακόμα και τώρα παραμένει το νούμερο 1 μέσο στην προτίμηση του κόσμου. Ο χρόνος γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω και θυμάται ένα περιστατικό όπου πράγματι ο ιδιοκτήτης του καναλιού δέχτηκε παρεμβάσεις για να μην παίξει ένα ρεπορτάζ.

Όμως πριν πάμε στο παραπάνω θέμα, ο Μανώλης εξιστορεί ένα περιστατικό όπου ο ίδιος αποφάσισε να μην προβληθεί ρεπορτάζ λόγω του ότι το είχε προσεγγίσει λανθασμένα (ανοίγουμε την παρένθεση): «Δεν μου έχουν ζητήσει ποτέ να κόψω θέμα και να μην παίξει στον “αέρα” όμως έχω αποφασίσει να το κάνω μόνος μου ένα λεπτό πριν την προβολή του γιατί έκρινα ότι δεν πρέπει να παίξει. Ο λόγος ήταν μια προσωπική μου αναφορά στα social media που αφορούσε εμμέσως τον πρόεδρο της ΕΠΣΗ Νίκο Τζώρτζογλου και θα είχε ως επακόλουθο σχολιασμό σε μεγάλης έκτασης ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού. Λίγο πριν την προβολή του συγκεκριμένου ρεπορτάζ, δέχτηκα τηλέφωνο και επικοινώνησα με το Νίκο Τζώρτζογλου. Ήταν η πρώτη φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μετά από μια έντονη συζήτηση κατάλαβα ότι δεν είχα προσεγγίσει σωστά το θέμα και λίγο πριν βγει στον αέρα, ζήτησα να μην προβληθεί. Ο λόγος ήταν ότι εγώ είχα κάνει λάθος στην προσέγγιση του θέματο και δεν ήθελα να εκτεθεί κανένας εμπλεκόμενος».

(κλείνουμε την παρένθεση)

«Φυσικά μου έχει τύχει. Όχι μια φορά αλλά πολλές. Ουσιαστικά η αντίδραση δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο σαν Μανώλης ή σαν διευθυντής ενημερωτικού μέσου. Σημασία έχει η αντίδραση του ιδιοκτήτη του Μέσου. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε εργοδότες (εννοεί τον Μανώλη Χαλκιαδάκη), ανθρώπους των media όπου αυτή είναι η κύρια δραστηριότητα τους. Σαφώς υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική όμως δεν κόβουμε θέματα».

Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις που οι εργοδότες δέχονται «ενοχλητικά» τηλεφωνήματα. «Πριν από αρκετά χρόνια έκανα ένα ρεπορτάζ που επηρέαζε έναν Μητροπολίτη του νομού Ηρακλείου. Σήκωσε λοιπόν εκείνος το τηλέφωνο και τηλεφώνησε στον πρόεδρο του καναλιού ο οποίος βεβαίως το αρνήθηκε και στην συνέχεια όταν με ενημέρωσε μου είπε «λάθος άνθρωπο πήρε τηλέφωνο ο Μητροπολίτης».

Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δεν είναι μόνο ευθύνη των δημοσιογράφων αλλά και ποιον έχουν από πάνω τους. «Εξαρτάται από την φιλοσοφία του Μέσου. Αν υπάρχουν διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι, υπάρχουν και διεφθαρμένα αφεντικά. Και το αντίστροφο».

Όλα τα παραπάνω όμως είναι αιτίες για να ξεφύγει ο κόσμος από την τηλεόραση και να στραφεί σε άλλες πηγές ενημέρωσης; Η απάντηση με εξέπληξε και εμένα καθώς παραδέχομαι ότι είχα άλλη αντίληψη. «Το δυναμικό κοινό που δεν βλέπει τόσο πολύ τηλεόραση έχει να κάνει με το ίντερνετ. Όμως οι έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και τώρα η τηλεόραση είναι το πρώτο μέσο. Η κρίση οδήγησε σε αδιέξοδο τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Γιατί ο κόσμος δεν γυρίζει την πλάτη στο Survivor;»

Survivor ε; Μιας και είναι το θέμα των ημερών και των τελευταίων εβδομάδων, ο Μανώλης δεν διστάζει να μας απαντήσει (και μου κόβει αμέσως τον βήχα) για το αν θα βλέπαμε ποτέ στο Creta μια εκπομπή όπως αυτή. «Είναι πολύ ενδιαφέρον όμως τα νούμερα είναι μεγάλα. Μόνο 10 εκ. ευρώ δίνουν στους Τούρκους».

Και το ενδεχόμενο ύπαρξης διαφθοράς στο νησί και η σχέση της με την δημοσιογραφία; «Δεν νομίζω ότι υπάρχει στον βαθμό που υπάρχει στο κέντρο. Σίγουρα, υπάρχουν σχέσεις όμως δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχουν σχέσεις βαθιάς διαπλοκής».

Για το τηλεοπτικό τοπίο στην Κρήτη, είναι ξεκάθαρος όσο δεν πάει για την απαραίτητη ύπαρξη πολυφωνίας. «Στην Κρήτη υπάρχουν πολλά κανάλια όμως τρία είναι τα βασικά. Εγώ θα πω όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο. Μακάρι να είχαμε 10, εγώ δεν είμαι υπέρ της φιλοσοφίας της κυβέρνησης. Η Κρήτη αντέχει περισσότερα από τρία και είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι έκλεισε ένα Μέσο όπως ο Κύδων».

Αλεξάκης volume 3

Η… «τηλεμαχία» με τον Γιάννη Κουράκη

Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ενασχόλησης με την δημοσιογραφία, σίγουρα είχε να θυμηθεί και περιστατικά που όσα χρόνια και αν περάσουν, θα τα θυμάται. Ξεκινάμε από το πιο… light για να πάμε στα πιο βαριά. «Έχω δεχτεί πέτρα στο κεφάλι σε επεισόδια που έγιναν στο λιμάνι. Επίσης, μια άλλη δύσκολη στιγμή ήταν σε μια υπόθεση απαγωγής όταν κλήθηκα ως μάρτυρας για την οικογένεια που κατηγορούνταν για την απαγωγή και έφτασα στο μιτάτο με τα 4Χ4 να είναι απ’ έξω. Είχα μια πολύ άσχημη στιγμή όταν κλήθηκα να κάνω αυτοψία σε άνθρωπο που κρεμάστηκε».

Αφήσαμε για τελευταία εμπειρία, όπως μας την περιγράφει ο Μανώλης, την περίφημη «τηλεμαχία» με τον Γιάννη Κουράκη στις εκλογές του 2014. «Μια δύσκολη στιγμή ήταν όταν κοντραρίστηκα στον «αέρα» με τον Γιάννη Κουράκη και ήταν δύσκολη επειδή δέχτηκα μια επίθεση όπου είχε υπερβεί τα εσκαμμένα αν και το κατάλαβε αργότερα. Δεν σκέφτομαι ποιον έχω απέναντι μου. Εγώ κάνω ερωτήσεις, προφανώς ο Γιάννης Κουράκης βρέθηκε σε θέση άμυνας και μου είπε ότι «τα παίρνω» αν και ανασκεύασε αργότερα. Γενικά δεν είμαι υπέρ της απόψης ότι on air χρειάζεται να ξεπεραστούν τα εσκαμμένα. Θέλω να πρεσβεύω ένα Μέσο που είναι υπέρ της μετριοπάθειας».

Αλεξάκης volume 4

Ο Δανδουλάκης και οι Βαρδινογιάννηδες

Το έχω πολεμήσει αρκετά εδώ και χρόνια ώστε να μην κρύβομαι πίσω από την «ταμπέλα» της αντικειμενικότητας σε ότι έχει να κάνει με τα οπαδικά μου συναισθήματα. Τι καλύτερο από το να ξεκινήσω την κουβέντα (για την κοινή μας αγάπη για τον ΟΦΗ» από αυτό το πεδίο. «Είμαι κατά του να κρύβεις ποια ομάδα υποστηρίζεις. Είμαστε μια μικρή κοινωνία όπου όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ΟΦΗ και ποιος δεν είναι ΟΦΗ. Και δεν το θεωρώ μεμπτό να το δημοσιοποιήσεις, αρκεί να μην επηρεάζεσαι από την δουλειά του. Ο Δανδουλάκης ήταν ΟΦΗ όμως την δουλειά του την έκανε με αντικειμενικότητα. Ο Δανδουλάκης έκανε αντιπολίτευση στην οικογένεια Βαρδινογιάννη όπου εκείνη την εποχή υπήρχαν καλές σχέσεις με την εργοδοσία όμως εκείνος έβγαινε κάθε Δευτέρα και έκανε την σκληρότερη κριτική. Όμως η εργοδοσία ποτέ δεν του ζήτησε να μην πει κάτι» λέει αρχικά και το πάει ακόμα παραπέρα. «Στην δουλειά μας το θέμα δεν είναι το τι πιστεύουμε αλλά το πώς λειτουργούμε. Γνωρίζω δημοσιογράφους που δεν είναι ΟΦΗ και λειτουργούν σωστά και το αντίθετο. Γενικά στο Ηράκλειο το θέμα που υπάρχει είναι ότι οι περισσότεροι αθλητικοί συντάκτες δεν είναι ΟΦΗ».

Θα μπορούσε, λόγω της θέσης του, να είναι ένας οπαδός πολυτελείας. Όμως δεν είναι. Συχνά παρακολουθεί τους αγώνες του ΟΦΗ από το πέταλο του «Γεντί Κουλέ» παρέα με τους οργανωμένους οπαδούς με τους οποίους αισθάνεται αλληλέγγυος. «Δεν το έχω κάνει πολλές φορές, το έκανα με τον Φωστήρα γιατί ένιωσα έτσι. Είχε μια ιστορική σημασία και θα το θυμόμαστε και τα επόμενα χρόνια. Το κάνω γιατί το νιώθω και το πιστεύω. Άλλο η δουλειά μου και άλλο η αγάπη μου και η καψούρα μου».

Στο youtube εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν videos από τα μπαράζ της Ρόδου με τον ΠΑΣ όπου ο Μανώλης Αλεξάκης σε ηλικία 19 χρονών βρίσκεται να κάνει ρεπορτάζ για λογαριασμό του Creta. Θυμάται ο ίδιος. «Έξω από το γήπεδο περιμένω την αποστολή του ΟΦΗ για να πάρω δηλώσεις. Κάνω ένα νόημα στον Μηνά Πίτσο και το μόνο που θυμάμαι είναι να μου σφίγγει τον αυχένα τόσο δυνατά που τρόμαξα και είπα από μέσα μου «αυτοί σήμερα δεν χάνουν». Το θυμάμαι και ανατριχιάζω. Πήγα να καταγράψω το ρεπορτάζ για ένα κανάλι της Κρήτης. Το θέμα μας ήταν να σωθεί ο ΟΦΗ και όχι αν θα πέσει ο ΠΑΣ Γιάννενα. Δεν με δυσκόλεψε, εγώ κατέγραψα την απόβαση των φιλάθλων και το άλλο είναι οι αντιδράσεις μετά του αγώνα. Δεν θα ξεχάσω τον πρώην Δήμαρχο Ηρακλείου Κώστα Ασλάνη που μπήκε στα αποδυτήρια ενώ οι παίκτες έκαναν μπάνιο. Δεν θα ξεχάσω τις δηλώσεις του Γιάννη Πετράκη που μετά από όσα χρόνια βλέπουμε που έχει φτάσει».

Aλεξάκης volume 5

Τι λείπει από την τηλεόραση της Κρήτης

Ξεκινώντας την κουβέντα από εκεί που την πιάσαμε. Την τηλεόραση της Κρήτης. Από εκεί θα τελειώσουμε κιόλας. «Ο κόσμος της Κρήτης βλέπει πολύ περιφερειακή τηλεόραση και αυτό αποδεικνύεται από τις έρευνες που έχουν γίνει. Τα κανάλια και τα media της Κρήτης είναι περισσότερο ανεπτυγμένα από άλλες περιοχές της Ελλάδας γιατί το νησί είναι οικονομικά σε πολύ καλό επίπεδο. Έχουμε πολύ υψηλό επίπεδο στην τηλεόραση και όχι μόνο. Η Κρήτη δεν είναι ούτε Ήπειρος, ούτε Μακεδονία και μόνο φέτος περιμένει 4 εκ. τουρίστες».

Θέμα είναι και το γεγονός ότι πλέον (ποσοτικά αλλά και ποιοτικά) οι σχολές δημοσιογραφίας έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σαν τα… μανιτάρια. «Ούτε πριν 10 χρόνια υπήρχε προοπτική για το επάγγελμα, ούτε και τώρα. Όμως γνωρίζεις καλά επειδή και εσύ πέρασες από αυτό το στάδιο, το ότι πας να μάθεις κάτι δεν σημαίνει ότι θα το κάνεις και μετά. Στο Creta Media Lab, μέσα από την εμπειρία μου, μου λένε τα παιδιά ότι έχουν πάρει πράγματα που δεν θα τα έπαιρναν διαφορετικά. Μου λένε ότι και μόνο που έχουν γνωρίσει δημοσιογράφους όπως ο Σκουντής ή ο Λιάρος, έχουν πάρει εφόδια Το ερώτημα είναι λοιπόν το εξής: Βλέπουμε την σχολή ως εμπειρία ή ως επαγγελματική αποκατάσταση; Και από την δική σου γενιά πολλοί δεν ακολούθησαν το επάγγελμα».

Με τον Μανώλη Αλεξάκη να τονίζει και να στέκεται στο υψηλό επίπεδο της Κρητικής τηλεόρασης, τον ρωτήσαμε τι είναι αυτό που λείπει. Αρχικά, ήθελα να μάθω την γνώμη του για το αν λείπει μια εκπομπή «στυλ Τσουκαλά». «Επειδή το επίπεδο της Κρητικής τηλεόρασης, και ειδικά στο Ηράκλειο όπου τα δύο κανάλια έχουν πολύ ποιοτικό πρόγραμμα, μια τέτοια εκπομπή δεν έχει να δώσει κάτι. Ακόμα και στην Αθήνα, στα κεντρικά κανάλια δεν υπάρχουν τέτοιες εκπομπές». Όσο για το τι λείπει, κάνει την έκπληξη και λέει. «Απουσιάζουν εκπομπές με χιούμορ, σάτιρας και τέτοιου είδους. Είναι η πιο δύσκολη μορφή εκπομπής. Και λείπει γιατί δεν υπάρχουν τα άτομα να την υποστηρίξουν. Θέλει ένα νέου τύπου χιούμορ. Το έκανε εξαιρετικά ο Κώστας Γαρεφαλάκης την προηγούμενη 10ετια όμως τώρα πρέπει να βρεις τα πρόσωπα που θα πιάσουν το κλίμα σε νεότερες ηλικίες».