Φταίω εγώ, αλλά κι ο Σιώπης που δεν έγινε Σαλάχ

Όλοι δικαιούνται μια άσχημη βραδιά, θα τύχει σε κάθε ομάδα να παρουσιάσει εκτρωματική εικόνα, να χάσει τα πατήματά της, να διασυρθεί αγωνιστικά, ουδείς ξεφεύγει απ΄τον κανόνα.

Κοτζάμ παγκόσμια πρωταθλήτρια έχασε από την Τουρκία, ο φετινός νταμπλούχος, που πήρε αήττητο πρωτάθλημα με μόλις τέσσερις ισοπαλίες, έχασε από την Παναχαΐκή της Β εθνικής. Τα πάντα συμβαίνουν σε κάτι που έχει τα χαρακτηριστικά παιγνιδιού.

Το ζήτημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να υπάρξει μια στοιχειώδης ποδοσφαιρική εξήγηση για τα αίτια, οι συγγνώμες δε λένε κάτι, ούτε είμαστε παντρεμένοι με τον εκάστοτε προπονητή, ούτε δεσμεύτηκε για κάτι ώστε να ζητήσει συγχώρεση.

Ανούσιες κι οι μελλοντολογίες του τύπου «θα ματώσουμε για να κερδίσουμε την Αρμενία», από το πολύ το αίμα ο μισός προϋπολογισμός της ΕΠΟ,  θα ξοδευτεί σε απορρυπαντικά όπως πάμε! Σε κάθε επόμενο παιγνίδι, ματώνουμε φανέλες….

Εννοείται πως κανένας δε ζητά από τον Αναστασιάδη ανάλυση υψηλού επιπέδου, απλώς κάποια βασικά για να έχουμε μια εικόνα.

Πριν τον αγώνα με τους Ιταλούς ρωτήθηκε για τη μη κλήση Τοροσίδη, είτε πιστεύεις είτε όχι την αιτιολόγηση, είτε τη δέχεσαι είτε την απορρίπτεις, αποτελεί μια εξήγηση.

Θα είχε αξία λοιπόν ν΄ακούσουμε το σκεπτικό των επιλογών του, τι έργο είδε δηλαδή κι έβαλε τον Ζέκα δεξί μπακ, τον Φορτούνη φορ και αλλαγή τον Σιώπη ως οργανωτή.

Κάτι θα είχε στο μυαλό του, αυτό θα είχε αξία να μάθουμε, ακόμα κι ο ελάχιστος ποδοσφαιρικός ορθολογισμός στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, θα του χάριζε ελαφρυντικά, αν δεν τον «αθώωνε».

Δεν υπάρχει προπονητής που δεν τρώει φλασιές, δεν απαγορεύονται κινήσεις που είναι μη αναμενόμενες, αρκεί κάπου να αποσκοπούν. Αυτό είναι που θα έπρεπε να μοιραστεί με το κοινό, το ότι δεν του βγήκαν είναι άλλο κεφάλαιο.

Αντ΄ αυτού ακούσαμε ένα γενικό και αόριστο «φταίω εγώ», λες και υπήρχε περίπτωση να ευθυνόταν ο πάτερ Κλεομένης! Αφήστε που ο τελευταίος είχε να ασχοληθεί με το Athens Pride, σιγά μην άφηνε το γάμο να πάει για πουρνάρια…

Μιλάω για μιας μορφής εξομολόγηση κι ως θεοσεβούμενος ο Αγγελάρας θα έχει υπόψιν πως η εν λόγω πράξη αποκαλείται μυστήριο, διότι προκαλεί αμέτρητες εσωτερικές ζυμώσεις και αναζητήσεις, ώστε να βρεις τη ρίζα των λαθών σου.

Εξομολόγηση δεν είναι να περάσεις έξω από την εκκλησία, φωνάζοντας του ιερέα «πάτερ αμάρτησα, δώσε στα γρήγορα άφεση γιατί βιάζομαι». Για τον ίδιο λόγο και το «φταίω εγώ» δε σημαίνει απολύτως τίποτα, αν κάνω κάνα μήνα να στείλω κείμενο στο to10.gr κι ο Χαραλαμπόπουλος μου ζητήσει το λόγο, είναι απάντηση σοβαρού ανθρώπου «δική μου ευθύνη, την αναλαμβάνω»;

Αν δεν είναι δική μου ποιανού να είναι, του Νοικοκύρη που ψάχνει να με βρει στην ηλεκτρονική αλληλογραφία της σελίδας ή του Yahoo που μου κάνει σαμποτάζ;

Αντιθέτως είναι πολύ πιο σοβαρό αν του πω «γνώρισα μια γκόμενα αφεντικό κι έχω χάσει τη μπάλα, 24  ώρες αυτή σκέφτομαι, δεν έχω μυαλό να πατάω πλήκτρα…»

Σε αυτήν την περίπτωση ο Χαραλαμπόπουλος θα με δει με συμπάθεια, ίσως μου δώσει κι ένα μήνα άδεια από μόνος του. Σε διαφορετική περίπτωση λεφτά δε θα μπουν στο λογαριασμό κι αν του ζητήσω το λόγο, θα μου απαντήσει «αναλαμβάνω την ευθύνη που δε σε πλήρωσα…»

Στα έξι παιγνίδια που έχει δώσει η εθνική με τον Αναστασιάδη στον πάγκο, έχει δεχτεί όλα τα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, ποια η διαφορά δηλαδή από το ματς στη Ζένιτσα που ήμασταν πίσω στο 20΄με 2-0; Το ότι το γυρίσαμε και πήραμε το Χ δεν το λες και αμελητέο, όπως λέγαμε και μετά από εκείνο τον αγώνα όμως, όταν παίζεις με συνέχεια με τη φωτιά, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα καείς.

Μιλάμε πλέον για καταστάσεις γνωστές σε όλους, ο Αναστασιάδης δεν κάνει σκάουτινγκ, δεν παρακολουθεί τον αντίπαλο, δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος που αγωνίζεται, τα αδύνατα σημεία, τα πλεονεκτήματά του.

Ίσως να έχει εμπνευστεί και από την Αποκάλυψη του Ιωάννη και να θεωρεί την παρακολούθηση έργο του έξω από δω, άβυσσος η ψυχή του Αγγελάρα.

Ξεκινάει στα τυφλά λοιπόν και όντας καλός κόουτς -η αλήθεια να λέγεται- προσπαθεί να μαζέψει αυτά που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίσσονται σε ασυμμάζευτα.

Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές το έχουμε δει στον ΠΑΟΚ, να ξεκινάει με παλαβές συνθέσεις και στο τέλος να τρέχουμε και να μη φτάνουμε.

Όσο για τον επιτελικό Σιώπη, στον ΠΑΟΚ έχει κάνει αμυντικό χαφ τον Κλάους, το δοκίμασε μια φορά περιστασιακά, του βγήκε και νόμισε πως κάθε μέρα θα είναι Πασχαλιά.

Τα παραπάνω πηγάζουν από την υπέρμετρη αλαζονεία του, μέσα του θεωρεί πως είναι η ποδοσφαιρική διάνοια και εκδοχή του Μύδα, που θα μετατρέπει σε χρυσό, ότι ακουμπά.

Ανάλογη είναι η αντιμετώπιση παρόμοιων θεμάτων από τον ΣΦ Αγγελάρα που έγραφα χθες, συζητούσες μαζί τους για τις ακατανόητες επιλογές του και η μόνιμη επωδός ήταν «ξέρει ο Άγγελος…»

Τέτοια τους έλεγε, αυτά παπαγάλιζαν κι οι ίδιοι, ήταν ικανός δηλαδή να μετατρέψει έναν παίκτη της σειράς σε Ριμπερί κι ένα φορ με δυο αριστερά παπούτσια σε Φαν Μπάστεν.

Αποκτά μεγαλύτερη αξία λοιπόν όσα διαβάσατε στην αρχή, πως θα ήταν χρήσιμο να μαθαίναμε το σκεπτικό των επιλογών.

Τι να έλεγε όμως, πως στα χέρια μου ο Σιώπης θα γινόταν Σαλάχ;

Αυτή ήταν η αλήθεια, πως να την ξεστομίσει; Τα κρατάει για τον εαυτό του και το περιβάλλον του, οπότε με ένα εγώ φταίω, καθάρισε.

Υπόψιν πως ούτε αυτό το είπε καθαρά, «όλοι έχουμε την ευθύνη, περισσότερο βαραίνει εμένα γι’ αυτό το αποτέλεσμα».

Φταίει και ο ίδιος λοιπόν, αλλά έχει ευθύνη και ο Σιώπης που δεν έγινε Σαλάχ…

YΓ. Στη σημερινή συνέντευξη τα γύρισε βέβαια, «το φταίω εγώ» ακούστηκε καθαρά, όπως και το ότι «μ ΄αρέσει όταν με βρίζουν»!

This is Aggelaras, εντός ιδανικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος είναι σαν το ψάρι έξω από το νερό, δε μπορεί να λειτουργήσει. Θέλει παίκτες απλήρωτους, αποδυτήρια μπάχαλο, εσωτερικά προβλήματα, μπινελίκια, ακραίες καταστάσεις, αυτά τον φτιάχνουν.

Κι όταν δεν τα βρίσκει, τα δημιουργεί μόνος του για να βρει το στοιχείο του…