Κώστας Διονυσόπουλος: “Ένας μεγάλος δάσκαλος του Κρητικού μπάσκετ”

1933-1995

Συμπληρώνοντας 24 χρόνια που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 62 χρόνων.

Έφυγες δάσκαλε πάνω στον πάγκο του ΟΦΗ κατά την διάρκεια του αγώνα με το Π.Φαληρο στις 12 Mαρτίου 1995.

Νιώθω τυχερός που έζησα από κοντά σε μικρή ηλικία τον Δάσκαλο , το Νιόνιο, τον Στρατηγό.

Ήταν πολλή μπροστά μπασκετικά .Οι ομάδες του χαρακτηρίζονταν από πειθαρχία , πλάνο ,άριστη φυσική κατάσταση και δούλευε την ομάδα του σε κάθε λεπτομέρεια .Ακομα και σήμερα πολλοί θα ζήλευαν τα plays του καθώς και τις συνθέτες άμυνες του.

Προσωπικά με βοήθησε σαν άνθρωπο , έμαθα να ξεπερνώ τα όρια μου, να μην υπάρχει ταβάνι και εντέλει σαν παίκτης εκείνη την εποχή , αφού από το παιδικό του εργοτελη με ανέβασε στην αντρική ομάδα.

Ήταν αυτός που ερχόταν 5:30 το πρωί στο βενερατο και μας πήγαινε στο Ηράκλειο με το λάντα του το πράσινο για πρωινή προπόνηση στη Αγία Ειρήνη.

Ήταν αυτός που πριν απο μεγάλο παιχνίδι έδινε το μισθό του για πριμ σε όλη την ομάδα.

Ο δάσκαλος όταν είχε όρεξη πέφταμε κάτω από τα γέλια… Τι να πρωτοθυμηθώ Θεέ μου …πραγματικά ήταν παραστατικός και εμένα με πείραζε σαν ο πιο μικρός στην ομάδα… μου έλεγε: γεια σου κύριε Ηρακλή!!

Ηρακλέα , Περικλέα του Θεμιστοκλέα βεβαίως βεβαίως…

Όταν όμως δεν είχε όρεξη, φαινόταν από χιλιόμετρα .Δεν μιλούσε σε κανέναν , περπατούσε πάνω κάτω νευρικά… άστα.

Και του έλεγε ο γνωστός καρδιοχειρουργός Σπύρου : σταμάτα το μπάσκετ , θα σε πεθάνει Κώστα …και έτσι και έγινε .Εκεινος ασυμβίβαστος συνέχισε το τέλος του όπως τελικά το ήθελε… μέσα στο γήπεδο…
Ένα είναι σίγουρο δάσκαλε: ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ.

Ο μαθητής σου .