Politica 89.8
Τι χαρακτήρας είναι η Ναταλία Γερμανού ; Τσακώνεται στη ζωή της;
«Πάρα πολύ, ειδικά όταν νιώσω ότι αδικούμαι, ότι ο άλλος υποτιμά τη νοημοσύνη μου ή έναν άνθρωπο που αγαπώ. Έχω τσακωθεί άγρια με κάποιον που κλότσησε μπροστά μου ένα σκυλάκι. Σταμάτησα το αυτοκίνητο μου με alarm στη Βάρης-Κορωπίου με κίνδυνο καταρχήν να με τρακάρουν και κατά δεύτερον χωρίς να ξέρω ποιος ήταν αυτός που το έκανε. Δεν καταλάβαινα τίποτα» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Έτσι είσαι πάντα όταν θυμώνεις;
«Μπροστά στην αδικία και στον παραλογισμό που μου προκαλεί ή στο ότι κάποιος με αντιμετωπίζει ως ηλίθια, δεν λειτουργώ με διπλωματία. Δεν σκέφτομαι «Κάνε υπομονή. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο». Δεν είμαι αυτής της λογικής. Πάω με τη θέση μου. Όταν έχω δίκιο, το διεκδικώ. Διεκδικούσες πάντα το δίκιο σου; Όχι. Μέχρι τα 39 μου ήμουν βλάκας, ηλίθια, θύμα. Τόσο θύμα που φίλοι μου έλεγαν «Έχεις διαλέξει τελείως λάθος επάγγελμα. Η τηλεόραση θα σε καταστρέψει, θα σε στείλει στο νοσοκομείο». Κάποια στιγμή έγινε ένα μαγικό «κλικ» και άλλαξα.»
– Πώς συνέβη;
«Δεν θυμάμαι καθόλου. Νομίζω έφαγα πάρα πολλά χαστούκια και σε προσωπικό, φιλικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Χαστούκι στο χαστούκι, κάποια στιγμή συνήλθα»
– Πώς λειτουργούσες μέχρι τότε;
«Σαν να ζητιάνευα το δίκιο μου. Τώρα δεν το κάνω. Το απαιτώ, το διεκδικώ και δεν σηκώνω και κουβέντα. Στο παρελθόν δεν μιλούσα. Πλέον δεν το διαπραγματεύομαι καθόλου.»
– Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που σου έχουν κάνει στη δουλειά;
«Παρά το γεγονός ότι πολύς κόσμος ενδεχομένως να λέει «μιλάς και εσύ, που ήσουν η κόρη του Φρέντυ Γερμανού και ποιος ξέρει πόσες πόρτες σου άνοιξαν εξαιτίας του ονόματος σου». Φυσικά και μου άνοιξαν πολλές πόρτες και το να έχεις ένα ισχυρό επώνυμο είναι ένα τεράστιο όπλο. Το όπλο όμως είναι εντελώς άσφαιρο αν δεν αξίζεις, δεν έχεις εφόδια, ταλέντο, εξυπνάδα για να κρατηθείς είκοσι πέντε χρόνια. Δεν κρατήθηκα με το όνομα του πατέρα μου τόσα χρόνια.»
-Πιστεύεις ότι το γεγονός πως ήσουν κόρη του Φρεντυ Γερμανού ήταν η αιτία να δεχτείς έναν ιδιότυπο ρατσισμό;
«Δεν αντιμετώπισα ρατσισμό, αλλά καχυποψία. Τα σχόλια ήταν ανάμεικτα. Κάποιοι έλεγαν «δεν έχεις καμία σχέση με τον πατέρα σου» και άλλοι «τι περήφανος που θα ήταν ο μπαμπάς σου αν ζούσε και σε καμάρωνε». Τα έχω ακούσει και τα δύο και, επειδή θέλω να είμαι δίκαιη, θεωρώ ότι υπάρχει μία δόση αλήθειας και στα δύο. Απλά στην Ελλάδα η έλλειψη αξιοκρατίας υπάρχει παντού. Το να είσαι γκόμενος ή γκόμενα ενός επώνυμου προσώπου πολλές φορές αποδεικνύεται πιο ισχυρό από το να είσαι κόρη κάποιου. Οπότε’ επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε έλλειψη αξιοκρατίας, ας μη στεκόμαστε στα επίθετα. Υπήρξαν φορές που μου έβαλαν τρικλοποδιές, με κακολόγησαν, είπαν ψέματα»
