Politica 89.8
Η ανάρτηση του Ανδρέα Ξυδάκη στο facebook:
“Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την οικογένεια του Ηροδότου.. νιώθω ότι το ταξίδι μου με την όμορφη κυανόλευκη οικογένεια ολοκληρώθηκε… θεωρώ χρέος μου όμως να γυρίσω τον χρόνο πίσω όταν η ομάδα ήταν Α’ τοπικό… όταν ο κύριος Αξιώτης με έφερε σε επαφή με εναν άνθρωπο, τον τότε προπονητή της ομάδας και τεχνικό διευθυντή στις ακαδημίες, κ. Λευτέρη Βασιλειάδη.
Τότε επέστρεψα σπίτι μου και λέω στην σύζυγο μου… ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα απογειωθεί η ομάδα και εγώ μαζί ένιωσα ότι θα αλλάξει διάσταση την οικογένεια του Ηροδότου, με πολύ δουλειά, αυτός άλλαξε και εμένα, με έκανε να βλέπω το ποδόσφαιρο διαφορετικά, σε άλλο επίπεδο… να ρίχνω ματιές και πιο ψηλά και τον ευχαριστώ γι’αυτό. Πέρναμε τα παιδιά από τις ακαδημίες και κάνανε προπόνηση με ποδοσφαιριστές όπως τον Φραγκουλάκη, Κεφαλούκο, Κοιλιάρα… δέος για τα παιδιά… ερχόταν μαζί μου στις ακαδημίες, κάναμε προπόνηση ακόμα και στα μικρότερα τμήματα, στους εφήβους και βάλαμε την ιδέα και στις Ελπίδες Ηροδότου, που στην πορεία ο κ. Μιχαλέλης έτρεξε και υλοποίησε…
Τις επόμενες ημέρες γνώρισα τον ευεργέτη, τον κ. Σωκιανό, τον μοναδικό άνθρωπο που πήρε στις όχι και τόσο διάπλατες πλάτες του, μία ομάδα ταλαιπωρημένη… από ένα πάρα πολύ δυσάρεστο γεγονός, με τον άδικο χαμό ενός ανθρώπου, όπου αντί να λακίσει, όπως συνήθως γίνεται, πάλεψε… στεναχωρήθηκε και στο τέλος χαμογέλασε… βλέποντας την αγαπημένη του ομάδα στην Β’ Εθνική, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο έργο. Τον ευχαριστώ πολύ για την στήριξη του αυτά τα χρόνια ευχαρειστω και το Δ.Σ του….
Όταν η ομάδα από το τοπικό ανέβηκε στην Γ’ Εθνική, ήρθε στην οικογένεια ο κ. Παπαματθαιάκης, όπου δεν είχε κάποιο άμεσο συνεργάτη και έτσι προτάθηκα εγω από τον κ. Ψημόπουλο.
Ο Μανώλης χωρίς δεύτερη σκέψη με δέχτηκε. Μάνο… τώρα αρχίζουν τα όργανα… 😂😂Τι να πω για τον Μανώλη, ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας εργάτης. Έφτανε στα άκρα τις προπονήσεις, στα όρια. Απο την άλλη εγώ προσπαθούσα να κλέψω από τις ταχύτητες, ακόμα και από την αποθεραπεία, δεν καταλάβαινε τίποτα, “δώσε”, μου έλεγε… στο διπλό… πόλεμος κανονικός και αυτός προσπαθούσε να φέρει την ισορροπία…
Εγώ του έλεγα ελα βρε Μάνο… Αυτός επέμενε… δουλειά και μόνο δουλειά. Ήταν αρχοντικός, ένιωθα όμως ότι ήμουν η δεύτερη φωνή του και στον αγωνιστικό χώρο, το πάθος του και καμία φορά η πρώτη… Μανόλη να ξέρεις ότι είσαι αδερφός, σε ευχαριστώ που μου έδωσες το βήμα… Μέσα στο γήπεδο με άφησες εν λευκό τα αποδυτήρια… σε ευχαριστώ που με άφησες να μπω στο μυαλό σου και με την φωνή μου να τα μεταφέρω στα παιδιά. Ευτυχώς είχαμε τον Κοσμαδάκη, που με έσβηνε όταν νευρίαζες, όταν καμία φορά τσακωνόμασταν, γιατί ήμουν στην κοσμάρα μου. Μικρέ είσαι άξιος, με πολλές περγαμηνές, κοίτα να βγείς από το ποδόσφαιρο καλύτερος άνθρωπος, γιατί σαν προπονητής, το έχεις σιγουράκι. Υποκλίνομαι στον κ. Πατηνιώτη, ότι μου είπε είχε δίκιο, με την σοφία του και την εμπειρία του με δίδαξε πολλά. Είδα αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά τα τρία χρόνια να μεταμορφώνει τους τερματοφύλακες της ομάδας.
Τώρα θα πάω στο αδύνατο μου σημείο… στα παιδιά… ξεκινάμε λοιπόν… Κασμερίδης-καλή καρδιά, μωρό, ατάκες απίστευτες, “Αυτό που φοράς σήμερα βγαίνει και σε αντρικό;” 😂 Κουράκης-κόουτς πρέπει να βρώ κοπέλα, εσύ το λες σε εμένα του απαντώ…2 μέτρα παλικάρι (τελικά πέτυχε διάνα). Προβυδάκης-“Λούρες”, εξαιρετικό παιδί με απίστευτες αρχές. Μπάμπης-μην σταματάς ποτέ, πάτα περιοχή αγόρι μου. Κανδηλάκης-άρχοντας και αυτό τα λέει όλα. Γιαλούσης-θα με κουρεύεις για πάντα, είσαι ποιότητα. Μπαλάφας-ψυχούλα, όπου σε χρειαζόμασταν ήσουν εκεί με σεβασμό.
Μωραΐτης-μεγάλη επιφάνεια, ανέκτησε την μπάλα το κάνεις καλά. Μελισσόπουλος-είσαι αυθεντικός και γνήσιος, να ξέρεις οτι είναι υπερήφανος από εκεί πάνω. Γαρεφαλάκης-χαρισματικός, περιμένω μαντινάδα σου. Ετόφ-μια λέξη μόνο λέγαμε πριν μπείς στο παιχνίδι (αίμα) και εσύ απλά έμπαινες και τα παστέλωνες.😂
Παναγιωτάκης-κρατάω αυτό που μου είπες μετά τα γεγονότα στην Αμαλιάδα (Αντρέα… ήμουν σίγουρος για εσένα, όταν περνούσες όλα αυτά ότι θα τα καταφέρεις και θα έβγαινες πιο δυνατός αλλα στεναχωριόσουν για τα παιδιά μου και την σύζυγό δου που ήταν μακριά. Φουκαράκης-πάντα σεμνός, ταπεινός με απίστευτη ποιότητα. Αργκιλέσι- η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν σε είδα να χτυπάς στις Αρχάνες, όμως ήμουν σίγουρος ότι είσαι δυνατός και σκληρό καρύδι, όπως και έγινε επέστρεψες γρήγορα και πιο καλός.
Κασαπάκης-τι να πω για εσένα, είσαι η ήρεμη δύναμη της ομάδας, το μυαλό το καθαρό και μέσα και έξω από το γήπεδο, εξάλλου το απέδειξες στην Αθήνα, κρατάω το βίντεο που έστειλες στα παιδιά… “δες ποιόν έχω εδώ…”
Καργιωτάκης-η ψυχή του Ηροδότου, η καρδιά, τα πάντα, η ιστορία του μαζί όλα ζωγραφισμένα στα μάτια σου όταν παίζει η ομάδα σου, πόσο περηφάνια θα νιώθει ο θείος από εκεί πάνω άραγε;!
Πλευριτάκης-ένας μικρός γίγαντας, που πάει ακόμα σχολείο, μου λέει μια ημέρα “κόουτς είσαι ψύχαρα”, δεν τον ρώτησα γιατί, ντράπηκα… δεν ξέρω ακόμα γιατί μου το είπε, ήταν τεράστιο για εμένα ένα τόσο μικρό παιδί καθαρό, χωρίς δεύτερες σκέψεις να πει κάτι τέτοιο. Κλινάκης-πάντα κοιτούσε κάτω όταν του μιλούσα, σ’ευχαριστώ μικρέ. Δαμιανάκης-αρετές πολλές, καλό παιδί. Όσο για τα καινούργια παιδιά, αν και ήταν λίγο… Αυγενικού, Σμυρλής, Μάκο, Κωνσταντινίδης, Κονέ, Μασάδο, Κοντογιάννης, Αμαραντίδης, Δουλγεράκης, Νικηφόρος, Τσιλιγγίρης-ήταν τιμή μου που σας γνώρισα.
Δεν σε ξέχασα Μιχάλη… Φραγκουλάκης-δεν σε άφησα τελευταίο, απλά εισαι ο καπετάνιος…!!! ένα πράγμα θα σου πω… “για εσένα είμαι εδώ!!!”. Γιατί στα μάτια σου βλέπω τον γιο μου Αλέξανδρο, γκρινιάζει, δεν θέλει να χάνει, προστατεύει τα αδέρφια του και όταν τα μαλώνω, δεν κρύβετε μπαίνει μπροστά… να τα υπερασπιστεί.
Όσο για τα κορίτσια μας, όπου μας οδήγησαν στη Β’ Εθνική με την θετική τους ενέργεια και το γούρι τους, έχω να πω… Σοφία μου σε ευχαριστώ για όλα, για την δύναμη που μου έδωσες στα δύσκολα όταν απογοητευόμουν, που ήσουν εκεί σε όλα.
Δεσποινιώ, δεν ξεχνάω το πανό τον γονιών σου όταν επιστρέφαμε από την Αμαλιάδα. Η έννοια της οικογένειας!
Στρίντζης-σε κάθε αγώνα περπατούσαμε μέσα στο γήπεδο πρίν την έναρξη του παιχνιδιού και συναντιόμασταν στην μέση, όπου μόνο με ένα βλέμμα γνωρίζαμε τα πάντα. Δέλλας-σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
Μιχάλης Τάταρης και Προκόπης, οι αφανής ήρωες του Ηροδότου… σας ευχαριστώ!
Στο τέλος της μικρής ιστορίας άφησα…τον κόσμο του Ηροδότου, ένα κόσμο ταλαιπωρημένο, από την ίδια την ιστορία του, ανθρώπους που λατρεύουν την ομάδα, ανθρώπους που έχουν την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο προσκέφαλο τους και δίπλα το έμβλημα του ιστορικού συλλόγου που τους φέρνει στο μυαλό την ύπαρξη τους, τις ρίζες, τα θεμέλια τους, την βάση, την αρχή και το τέλος, ανθρώπους που αγαπάνε με ανιδιοτέλεια. Τι να πω για τις στιγμές οταν φτάσαμε στην πλατεία με τον κόσμο να μας παίρνει στα δουλεμένα χέρια τους αγκαλιά, τι να πω για τις γιαγιάδες που μας φιλούσαν.
Κλείνοντας, θέλω να ευχηθώ στη νέα Διοίκηση του Ηροδότου Καλή επιτυχία και είμαι βέβαιος ότι ο σύλλογος αυτός, θα είναι εκεί ψηλά που του αρμόζει. Όσο για τον Ερασιτέχνη και τις ακαδημίες η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη, έχει άξιους ανθρώπους που θα την φτάσουν ψηλά (έβαλα και εγω το λιθαράκι μου γι’αυτό) 😂
Υ.Γ: συγγνώμη αν ξέχασα να αναφέρω κάποια ονόματα αλλά είμαι φορτισμένος και η πιο μεγάλη συγγνώμη την οφείλω στην γυναίκα και τα παιδιά μου που με στερήθηκαν και τους στεναχώρησα τόσο καιρό.
Πρίν κλείσω… θα πω και για τον κ. Φουτσίνι. Ότι αν και τον γνώρισα ελάχιστα, κατάλαβα πόσο αξιόλογος άνθρωπος και καλός προπονητής είναι. Εύχομαι να κατάφερα να τον ενημερώσω όσο καλύτερα γίνεται για το δύσκολο έργο του. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του και είμαι σίγουρος ότι θα αγαπηθεί όπως και εμείς.
Με εκτίμηση, Ανδρέας Ξυδάκης “
