10 χρόνια από τον άθλο της Πορτογαλίας!

Τι μήνας κι εκείνος του Euro… Για τριάρες και τεσσάρες μας είχαν οι ξένοι, για μια αξιοπρεπή παρουσία λέγαμε ότι πάμε εμείς και τελικά πέσαμε όλοι έξω. Το πλήρωμα με τους 23 διεθνείς και καπετάνιο τον Ότο Ρεχάγκελ άφησε άφωνους όχι μόνο εμάς, αλλά όλη την υφήλιο. Και δικαιολογημένα. Γιατί αυτό που πέτυχαν είναι ανεπανάληπτο. Όμως ήταν αρκετό για να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Στην πρεμιέρα, «πιάσαμε κότσο» τους οικοδεσπότες Πορτογάλους. Καραγκούνης και Μπασινάς τους «κόλλησαν» δύο… μπαλάκια και η νίκη με 2-1 ήταν γεγονός. Οι Ισπανοί δεν… ταρακουνήθηκαν και το «πλήρωσαν». 1-1 το τελικό αποτέλεσμα, χάρη στο γκολ του Χαριστέα, με την Ελλάδα να βρίσκεται αγκαλιά με την πρόκριση. Στην αυλαία με τη Ρωσία, μπορεί να ήρθε η πρώτη ήττα με 2-1, αλλά το γκολ του Βρύζα ήταν αρκετό για να μας στείλει στα προημιτελικά. Ακόμη κι αυτό ήταν άθλος, αλλά τα καλύτερα θα ακολουθούσαν.

Στον προημιτελικό με τη Γαλλία, ο Ζαγοράκης πέρασε σαν… σταματημένο τον Λιζαραζού, έκανε τη σέντρα και ο Χαριστέας έγραψε το τελικό 1-0, που μας έστελνε στην τετράδα. Που να το πεις και να σε πιστέψουν; Η Ελλάδα στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Σαν ανέκδοτο έμοιαζε. Με την Τσεχία είδαμε τον Χάρο με τα μάτια μας, αλλά μάλλον ο Θεός ήταν μαζί μας. Ήθελε να περάσουμε… Και ο Δέλλας με το «silver» γκολ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, μας έστειλε στα ουράνια. Κεφαλιά, 1-0 και πρόκριση στον τελικό…

Εκεί, στη Λισσαβόνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας εκείνο τον αξέχαστο μήνα, θα βρίσκαμε μπροστά μας, όπως και στην πρεμιέρα, την Πορτογαλία. Παρά τις τόσες… κηδείες που κάναμε, οι περισσότεροι μιλούσαν για ρεβάνς και εκδίκηση της οικοδέσποινας. Σιγά μην τους φοβόμασταν… Αφού τους κερδίσαμε μια φορά, γιατί να μην το ξανακάνουμε; Όπως και έγινε. Ο Μπασινάς εκτέλεσε το κόρνερ, ο Χαριστέας πήρε αμπάριζα όλη την άμυνα και η Ελλάδα στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2004.

Δέκα χρόνια μετά…. Το παραμύθι που ζήσαμε δεν είχε «δράκο» και η Ελλάδα κατέκτησε την Ευρώπη. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι το ίδιο. Η μέρα αυτή δεν ξεχνιέται. Ποτέ και από κανέναν. Τελεία και παύλα…

Πηγή:sportfm.gr