Tέλος εποχής και “χτίσιμο” από την αρχή….

Αποχώρησαν όλοι οι παίκτες, τα μέλη του τεχνικού τιμ, ο Βασίλης Πλεσίτης μετά από 12 χρόνια και την Τρίτη ήρθε και το… τελειωτικό “χτύπημα”.

Ο άνθρωπος – Εργοτέλης, Σταύρος Λαμπράκης, η εμβληματική φυσιογνωμία της ομάδας αποχώρησε με ένα συγκινητικό μήνυμα βγαλμένο από τα εσώψυχά του.

Ο Σταύρος ήταν αυτό που λέμε ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Δουλευταράς, ακέραιος χαρακτήρας και με ανιδιοτελή αγάπη για την ομάδα του ήταν το “Α και το Ω” των “κιτρινόμαυρων” για 16 συναπτά έτη.

Καθημερινά. Μιά ζωή ολόκληρη. Εγγύηση. Τώρα το μόνο που μένει για να φύγει από τον Εργοτέλη είναι το… “Μαρτινέγκο”.

Ο Λαμπράκης ήταν θεσμός στον Εργοτέλη. Εργάτης από τους λίγους. Παίκτης – μπαλαδόρος, προπονητής, τιμ μάνατζερ, και οτι άλλο χρειαζόταν η ομάδα.

Πολλά στην συσκευασία του ενός. Τυχερή όποια ομάδα τον εντάξει πλέον στο δυναμικό της αν και το δέσιμο που είχε με τον Εργοτέλη ήταν μοναδικό και σπάνιο. Ήρθε με μακριά μαλλιά και έφυγε με… μοντέρνο λουκ μετά την επάνοδο της ομάδας στην Σούπερ Λιγκ με την δική του σφραγίδα. Εδώ και λίγες μέρες είναι και πατέρας. Αν και τόσα χρόνια φρόντιζε ως παιδί του την ομάδα. 

Τώρα πρέπει στον Εργοτέλη να “χτίσουν” από το μηδέν σχεδόν αφού έφυγαν και τα… θεμέλια.

Πλεσίτης και Λαμπράκης, και όχι μόνο βέβαια, συνέβαλλαν τα μέγιστα ώστε να βγάζει ο Εργοτέλης παίκτες και να τροφοδοτεί τις άλλες ομάδες.

Μετά από τα δάκρυα θα πρέπει να καταλάβουν όλοι στον Εργοτέλη οτι για να ξαναγίνει η ομάδα όπως ήταν θα πρέπει να βρει ανθρώπους με το μεράκι και την αγάπη αυτών που την υπηρετούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Και όλα τα άλλα έρχονται…

Η παρακαταθήκη που άφησαν είναι σημαντική. Και σπάνια. Τώρα χρειάζεται ώριμη σκέψη και σωστές αποφάσεις.