Τα «δίκαια» και «άδικα» παικτών και Διοικούσας στον ΟΦΗ

Του Γιώργου Κορτσιδάκη

Στην υπόθεση του ΟΦΗ όλοι έχουν δίκιο και ταυτόχρονα όλοι έχουν άδικο! Γιατί το ζητούμενο αυτήν την κρίσιμη ώρα, δεν είναι το ποιος έχει περισσότερο δίκιο και μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά το πώς και αυτή τη φορά ο ΟΦΗ θα την βγάλει «καθαρή» στο θέμα της αδειοδότησης. Στο πώς θα επιβιώσει ο ταλαιπωρημένος αυτός σύλλογος. Πώς θα συνεχίσει να στέκεται στα πόδια του, για να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία του, κρατώντας ζωντανή την ελπίδα…

Οι παίκτες έχουν δίκιο. Είναι απλήρωτοι.  Η υπομονή  που έκαναν έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της. Οι παίκτες έδωσαν και την ψυχή τους στο γήπεδο, η ομάδα σώθηκε δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, προκρίθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου, τα έδωσε όλα  για μια πορεία κοντά στα στάνταρ του ένδοξου παρελθόντος του συλλόγου.

Για όλα αυτά που πέτυχαν, έλαβαν την πολύτιμη ηθική ανταμοιβή από τον κόσμο, αλλά μόνο υποσχέσεις από την διοίκηση, ότι  κάποια στιγμή «θα»  δουν και την οικονομική επιβράβευση  στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Ειδικά οι  παίκτες του ΟΦΗ που έσπασαν τα πόδια τους, πέρσι το καλοκαίρι για να ανεβάσουν αυτήν  την ομάδα στην Α’ Εθνική, ζουν σήμερα ένα προσωπικό και οικογενειακό δράμα.

Βλέπουν να πληρώνονται  οι παίκτες εκείνοι που «έριξαν» τον ΟΦΗ στη Β’ Εθνική, μέσα από τις προσφυγές που έχουν κάνει και παραμένουν «ανοιχτές» από τότε και οι ίδιοι, που έγραψαν τα ονόματα τους στις χρυσές και όχι της μαύρες σελίδες της ιστορίας της ομάδας, να υπογράφουν μόνο κάποια χαρτιά ότι του… χρόνου θα πάρουν  και εκείνοι επιτέλους ένα μέρος των χρημάτων που με κόπο και ιδρώτα δούλεψαν.

Οι παίκτες έχουν δίκιο λοιπόν. Δεν χωρά αμφιβολία. Νιώθουν σήμερα «προδωμένοι». Και είναι. Γιατί πίστεψαν σε ένα όραμα  για την δημιουργία μιας ομάδας με μέλλον και δυναμική. Και βλέπουν ότι αυτό σήμερα δεν ανταποκρίνεται  στην πραγματικότητα. Για να φτάσει ο ΟΦΗ σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να περάσει πολλά από τα εμπόδια που έχει μπροστά του και απειλούν καθημερινά την ύπαρξη του. Θα πρέπει να εξυγιανθεί οικονομικά. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε με δάνεια, ούτε με  «διευκολύνσεις» από τους παίκτες. Χρειάζονται πολλά που σήμερα δεν υπάρχουν. Και δυστυχώς δεν φαίνονται και στον ορίζοντα.

Η ευθύνη για την Διοικούσα του ΟΦΗ, για την κατάσταση που σήμερα βιώνει αυτή η ομάδα, δεν μπορεί να είναι όμως και απόλυτη. Οι ευθύνες, είναι  σε …βάθος χρόνου και βαραίνουν διοικήσεις του μακρινού και του πρόσφατου παρελθόντος, για τις επιλογές τους.

Τα μέλη της Διοικούσας δεν είναι επενδυτές. Δεν είναι ιδιοκτήτες. Είναι  «εθελοντές» μιας μεταβατικής περιόδου. Εκοψαν, έραψαν, ξεσκόνισαν, αλλά δεν έχουν τα χρήματα για να δώσουν την λύση.  Πήραν δάνεια και έβαλαν υποθήκη τα σπίτια τους, για να μην εκραγεί η «βόμβα» που κρατάνε στα χέρια τους. Αλλά μέχρι εκεί.

Αν   υποσχέθηκαν στους παίκτες, έκαναν λάθος. Ισως δεν άντεξαν στην πίεση. Ισως  και αυτοί να «εγκλωβίστηκαν» σε υποσχέσεις, που μέχρι σήμερα είναι  άνευ αντικρίσματος! Το βάρος της διοίκησης αυτής, είναι το «στοίχημα» της αδειοδότησης. Το οποίο πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία.

Αν κάτι πρέπει να προσάψει κανείς στην Διοικούσα του ΟΦΗ είναι ότι  η σεζόν τελειώνει και διάδοχη λύση  δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (και θα έχουν μεγάλη ευθύνη αν δεν το κάνουν) την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης  του αποτελέσματος της αδειοδότησης, οφείλουν να καταθέσουν τις παραιτήσεις τους στη διάθεση των μετόχων και  να προκηρύξουν Γενική Συνέλευση, η οποία με τη λήξη του πρωταθλήματος, θα πρέπει να κοιτάξει γρήγορα και αυστηρά την επόμενη μέρα.

Γρήγορα, γιατί ο ΟΦΗ θα κληθεί να στήσει πιθανόν από το μηδέν μια νέα ομάδα για την επόμενη σεζόν και αυστηρά γιατί  όλοι εκείνοι που τους αρέσει τα τελευταία χρόνια να παίζουν με το όνομα του ΟΦΗ, για ποικίλους σκοπούς, θα πρέπει να μπουν στη θέση τους και να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης για το μέλλον της ομάδας…

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Athleticpress